Łéngue sino-tibetane

Łéngue sino-tibetane
Tipo	fameja lenguìstega
Autòctono de	Àzia orientałe, Àzia sud-orientałe
Totałe	1 200 000 000
Clasifega	1
Caratarìsteghe
Clasifegasion lenguìstega
	łéngua umana; łéngue sino-austroneziane
Còdazi
ISO 639-2	sit
ISO 639-5	sit
ISO 639-6	snot
Glottolog	sino1245
Linguist List	sitb
IETF	sit
Destribusion zeogràfega
	; Espansion lenguìstega rezaltada dal cołore

Le łéngue sinotibetane (汉藏语系) łe ze una de łe prinsipałi fameje linguìsteghe del continente aziatego, dal cual łe deriva racuante intrà łe pì inportanti łéngue parlae inte l'àzia e inte el mondo, cofà el cinezo moderno stànddar e dei diałeti prestijozi cofà el cantoneze, el tibetan e el birman. In pì, da ła pronuncia in Primo Cineze Mèdio (na varietà antiga de cineze), deriva ła pronuncia del vocabolàrio cineze inte łe łéngue sino-xèneghe, o sia el japonezo, corean e vietnamita (vocabolàrio sino-japoneze, sino-corean, sino-vietnamita).

In totałe, secondo el linguista Harald Hamarström, el conta sirca 500 łéngue, de łe cuałe un mùcio łe ze menori.

Drio un studio gloto-cronolòzego de sete łéngue sino-tibetane (contro łe 50 de l'artìcuło de Sagart-Jaques-Yunfa par capir ła nàsita de ła fameja) de William S-Y. Wang in "Three windows on the past" (1998), łe łéngue łe ga mostrà i primi segni de perdita de unità "6000 ani fa" (1998-6000= -4002). Par tanto, prosimando el tuto, na separasion (so ła baze de un nùmaro menore de łéngue) se połe datar da torno al 4000 v.C.