Capeła de ła Beata Vèrzene de Lourdes
rimandamento da Capeła de ła Beata Vèrzene de LourdezLa capeła de ła Beata Vèrzene de Lourdes (sanò ciamada cezeta de Grava) ła ze pozisionada inte el comune de Cortina, in locałità Grava de Soto, in provincia de Bełun e diòseze de Bełun-Feltre.
 Capeła de ła Beata Vèrzene de Lourdes | |||
| |||
| Epònemo | Nostra Siora de Lourdes  | ||
|---|---|---|---|
| Dati | |||
| Sorte | Ceza | ||
| Architeto | Arcangelo Dandrea Pòdar | ||
| Costrusion | Eror Lua: callParserFunction: function " [[Categoria" was not found. | ||
| Dedicà a | Nostra Siora de Lourdes | ||
| Pozision | |||
| Stato | ITA | ||
| Cortina | |||
| |||
| Atività | |||
| Diòseze | diòseze de Bełun-Feltre | ||
| Rełijon | catołicismo | ||
| Ligo web | parrocchiacortina.it… | ||
|
| |||
Descrision canbia
Se parla de na picenina capeła dei primi del '900 (finia inte el 1907, cofà che ne dize na iscrision ponesta inte ła parte alta de ła faciada) in memòria de ła Nostra Siora de Lourdes, patrona de ła frasion de Grava. El santuàrio, mèta de frecuenti pełegrinaji da parte de ła popolasion locałe e dei comuni arenti, ła sorze drio Via Grava de Soto, imerzesta inte el verdo dei prai de l'anpesan, inte i pie del masìcio del Pomagagnon. La festa ła core el 11 de febraro.
Esterno canbia
La faciada ła ze racuanto sénplega e "desnuda". In intònago color avòrio, ła prezenta un arco in arzeto, tajà, ai do tersi de ła so altesa, da un còrdoło che core drio tuto el perìmetro esterno de l'edifegà. Soto l'arco el ze pozisionà el picenin ingreso in legno sormontà da un fronton che el tien incidesto "150°: 1858 Lourdes 2008", sełebrante i sentosincuant'ani da ła prima parision de ła Madona de Lourdes a santa Bernadette Soubirous. intrà el stìpite superior de l'entrada e el frontonsin, ghe ze incidesta na curta invocasion latina a l'Imacołada Concesion:
— (LA) Regina, sine labe concepta o.p.n. (ora pro nobis, n.d.a.)
Inte el mezo de ła faciada, poco sora el fronton, ze pozisionà un picenin rozon.
In alto, oltre che l'architrave, se ghe cata do torete canpanàrie, simetregamente divideste da un frejo sentrałe, sormontà da un crozefiso, aonde el ze bel-ché vedìbiłe un grando rełojo bianco.
El cuerto, infin, el ze in lamiere de rame, łe cuale łe ga ciapà col tenpo ła tìpega cołorasion verda mare gavesta par colpa de l'osidasion.
Interno canbia
L'interno, a pianta lonzitudenale, el se conpone de na ùnzoła navada racuanto lumenada; el ga solché ponesto inte el presbitèrio in fondo de ła capeła. Drio de ła navada, sie longhe finestre finamente lavorae, disponeste a trè par fianco, łe da inte l'interior na granda lumenozità: st'ùltema anca gavesta da ła dispozision nord-sud de l'edifegà, che el vien in tal magnera ciapà dai raji sołari in tuto el dì. Sto incorzimento el ghe da bona lumenozità a ła capeła anca inte i dì de inverno, co che łe ore de sołe łe ze poche.
Drio tute łe pareti, intrà na finestra e l'altra, łe ze pozisionae de łe ełeganti lesene in màrmoro roza, che i fa un vivo contrasto col candor de łe pareti. I capitełi, arichii da lejeri inbełiminti in foja d'oro, i unise dopo łe lesene a ła trabeasion in marmo grizo, che el core tuto drio el perìmetro de ła navada e el presbitèrio. Par ogni lesena ghe ze picà-sù un cuadreto figurante na siena de ła pasion de Cristo. I cuadreti i ze in totale cuatòrdezi e, inte ła Stimana Santa, i ga el roło de stasion de ła Via Crucis. La pavimentasion ła ze in marmo roza.
El presbitèrio, dividesto da ła navada da łe fine colonete de na sénplega bałustra marmòrea, el ga un altare pozà a ła parete, in magnera che el sełebrante no el sèłebre verso el pòpolo. Inte el fondo de l'abside, sarà da un fondo cain absidałe, ła ze reproduzesta in bon senso prospètego, el cóvoło de Lourdes, coredà de statotue in legno de ła Madona e de ła stra-zóvene Bernadette Soubirous. Inte i pie del cóvoło (grota), ghe ze pozisionà el tavernàcoło. Senpre inte el presbitèrio, ła ze conservada na teła ben fata figurante San Juzepe col Putel Jezù, inserada drento na preja soaza intarsia. Dal fianco drito del presbitèrio, dopo, se ingresa a ła sacrestia.
Ai fianchi de l'abside, do nice łe detien łe statue in legno di santa Lusia, a drita, reconosìbile par i oci che ła porta sora de na vantiera, so prinsipal tribusion, e san Miciełe Arcànzeło, a sanca, co ła spada sguainada, vestio da senturion roman e figurà so l'ato de schiciar el Satana in cadene. Le do stàtue, vegnenti dal 1907, i ze òpara de l'artista gardenezo Corado Pitscheider.
Sul fianco oponesto al presbitèrio e sora ła picenina entrada de ła capeła, infin, el ze ponesto un grando òrgano antigamente fato co prejo.
Bibliografia canbia
- Vittorio Bolcato, Gli organi delle chiese di Cortina d'Ampezzo, Edizioni La Cooperativa di Cortina, 2002. ISBN 88-87174-21-0
- AA.VV., Pietre vive. Le cappelle di Ampezzo attorno alla Chiesa madre, Edizioni La Cooperativa di Cortina, Cortina, 2011. ISBN 978-88-87174-31-1
Notasion canbia
Altri projeti canbia
Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Capeła de ła Beata Vèrzene de Lourdes
Linganbi foresti canbia
- Sito ufisałeparrocchiacortina.it.
