Fasa prinsipałe

La fasa prinsipałe o centura prinsipałe (talvolta centuron prinsipałe) dei asteròidi ła ze ła rejon del sistema sołare piasada aprosimadamente intrà łe òrbite de Marte e de Zove. Ła ze ocupada da numarévułi corpi de forma iregołare ciamai asteròidi o pianeti menori. Sirca metà de ła masa de ła fasa ła ze contegnesta inte i cuatro asteròidi pì grandi, Cèrere, Vesta, Pałade, e Izea. Sti cuà i ga diàmetri medi de pì de 400 km, mentre Cèrere, l'ùgnoło pianeta nan de ła fasa, el ga un diàmetro mèdio de sirca 950 km. I restanti corpi i ga dimension pì reduzeste, finmente a cuełe de un graneto de pólvare. El materiałe asteroidałe el ze destribuio in magnera estremamente diradà; numarévułi veìcułi spasiałi sensa ecuipajo i ła ga traersà sensa insidenti.

Descrision canbia

Intrà i asteròidi pì grandi łe połe verificarse cołizion che łe połe formar na fameja de asteròidi andove i i ga caraterìsteghe orbitałi e conpozision simiłari. Na volta se pensava che łe fuse łe cołizion intrà i asteròidi a prodùzar cueła pólvare fina che ła contribuise de pì a formare ła luze zodiacałe. Nesvorny e Jenniskens (2010 Astrophysical Journal), parò, i ga atribuio l'85% de ła pólvare de ła luze zodiacałe a framentasion de comete de ła fameja de Zove. I asteròidi de ła fasa i gnen clasifegai in baze al so spetro. La pì granda parte ła entra in tre grupi fondamentałi: a baze de carbònio (tipo C), a baze de siłicai (tipo S), a baze de metałi (tipo M).

Drio del zudìsio de ła teoria de Viktor Safronov de ła denomenada ipòteze planetezemałe, ła fasa dei asteròidi ła se ga formà da ła nebułoza sołare primordiałe cofà agregasion de planetèzemi, che a so volta i ga formà i protopianeti. Intrà Marte e Zove, tutavia, łe perturbasion gravitasionałi cauzae da Zove łe gaveva dotà i protopianeti de masa enerzia orbitałe parché i podese incrésarse divegnendo pianeti. Le cołizion łe zera devegneste masa viołente, cusita, invese de agregarse, i planetèzemi e ła pì granda parte dei protopianeti i se ghea sfrantumà. De consevensa, el 99,9% de ła masa inisiałe de ła fasa dei asteròidi ła zera ndà perdesta inte i primi 100 milioni de ani de vita del Sistema Sołare. Inte ła fine, racuanti framenti i se ghea fazesto strada verso del Sistema Sołare interno, cauzando urtamenti meteorìteghi coi pianeti interni. Le òrbite dei asteròidi łe continua devegner sensibilmente perturbae ogni volta che el so perìodo de revołusion da torno del Sołe el entra in resonansa orbitałe co Zove. A łe destanse orbitałi ai cuałi i susiste, inte el momento inte el cuało sti cuà i gnen spenzesti in altre òrbite, se forma na laguna de Kirkwood.

In altre rejon del Sistema Sołare ghene ze altri corpi menori, intrà sti cuà: i sentàuri, i ojeti de ła fasa de Kuiper e del disco difondesto, łe comete de ła nube de Oort.

Notasion canbia

Altri projeti canbia

Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Fasa prinsipałe

Linganbi foresti canbia

Asteroid Discovery from 1980 to 2010youtube.com.

William A. Arnett, Asteroids, The Nine Planets, 26 febbraio 2006. entrada il 20 aprile 2007 (archivià il 18 aprile 2007).

Asteroids Page at NASA's Solar System Exploration
Cain, Fraser, The Asteroid Belt, Universe Today. entrada il 1º aprile 2008 (archivià il 7 marzo 2008).

Henry H. Hsieh, Main-Belt Comets, University of Hawaii, 1º marzo 2006. entrada il 12 marzo 2016 (archivià dal URL orizenałe il 26 ottobre 2011).

Main Asteroid Belt, Sol Company. entrada il 20 aprile 2007 (archivià il 15 maggio 2007).

Kirk Munsell, Asteroids: Overview, NASA's Solar System Exploration, 16 settembre 2005. entrada il 26 maggio 2007 (archivià dal URL orizenałe il 24 maggio 2007).

Plots of eccentricity vs. semi-major axis and inclination vs. semi-major axis at Asteroid Dynamic Site
Staff, Asteroids, NASA, 31 ottobre 2006. entrada il 20 aprile 2007 (archivià l'11 aprile 2007).

Staff, Space Topics: Asteroids and Comets, The Planetary Society, 2007. entrada il 20 aprile 2007 (archivià il 28 aprile 2007).

Controło de autorità	LCCN (EN) sh2012000460