Malaguti
Ła Malaguti ła ze stà na caza motosiclìstega itałiana prezente so'l marcà da'l 1930 e che, fin da ła fondasion, ła ga mantenjesto el carater de na azienda a condusion famejar. Ancora inte'l 2010 ła jera zestìa dai nevodi de'l fondador. Ła gaveva sede a La Campana (frasion de San Lazzaro di Savena), co do ultariori stabiłimenti inte'l comun de Castel San Pietro Terme, tute do łe łocałità de ła provinsia de Bołonja. El 31 de otobre 2011 l'azienda ła ga definitivamente finìo l'atività de costrutor motosiclìstego, dopo aver sospendesto ła produsion in apriłe [1].
| Dati | |
|---|---|
| Sorte | Eror Lua: callParserFunction: function " [[Categoria" was not found. |
| Indùstria | industria automobilistica (it)   |
| Forma zurìdega | S.p.A. |
| Istoria | |
| Creasion | 1930 , Bułogna |
| Desołusion | 2011 |
| Atività | |
| Prodoto | motocicletta (it) |
| Governo d'impresa | |
| Ente controłante | KSR Group (it) |
| Sito web | malaguti.com |
| |
Storia canbia
Da łe bici ai Mosquito canbia
Nasùa inte el 1930 a Bologna come rivendita e ofisina riparasion par bisiclete grasie a Antonino Malaguti,[2] un vintidoene che a metà dei ani vinti jera stà na xovane promesa del ciclismo, na Malaguti xe devegnésta ben presto costrutora de vełosipedi co na produsion apresada, anca se łimitada a l'anbito felsineo.
Scanpada ai bonbardamenti de ła segonda guera mondiałe, l'axienda ga reciapà suito ła produsion, e dada ła stragranda rechiesta de mexi de łocomosion del dopoguera, inte el 1949 ła ga tacà costruìr un economego bicimotor co tełaro a trave sentrałe de ciàra derivasion siclìstega, dotà de trasion a ruło co motor Mosquito. In una łenta e costante evołusion, l'isteso tełaro l'era stà dotà de sospension anteriori e posteriori, freni a tanburo, capiente serbatoio e motore a do tenpi 49 cm³ de ła todesca Espress Werke, conpletando ła metamorfoxi coi siclomotori "Express" ed "Express Sport", metesti in vendita inte el 1957.
Fin a ła prima metà dei ani sesanta ła produsion Malaguti ła xera direta escluxivamente a siclomotori destinai al trasporto de cose e persone, ma el boom economego e ła motorixasion de masa gavea inponesto ła costusion de siclomotori par uxo łudego, da parte dei cuatordexeni.
Inte el 1963, dopo aver concluxo un contrato de fornidura co ła Motori Franco Morini, vien prexentà el siclomotor sportivo 50 Gransport che otien un bon suceso de vendite, partegołarmente sol marcà fransexe indove ch'le xe proponesto co a denominasion 50 Olympique. Inte ła segonda metà dei ani sesanta a ła rinovada version del 50 Gransport, dotà de vistoxo dopio tubo de descàrgo biłaterałe, xe stà anfiancà el modeło 50 Roncobilaccio, uno dei primi siclomotori itałiani da forastrada.
Inte'i deseni drìo ga vedesto ał łuxe altri modełi dal bon suceso comerciałe cofà el Fifty del 1974, uno dei tuboni de maxor suceso; inte el 1985 xe stà prexentà el Malaguti Runner 125 na motosicleta enduro.
I scooter co Phantom canbia
Inte'i ani susesivi ła produsion ła xera stà spostà verso el setor dei scooter; inte el 1994 xera stà prexentà cueło de maxor suceso, el Phantom, ła cui vendita ga continuà par tredexe ani, concludendose a fin 2007 sostituìo da ła nova version "R". Par tanti ani el ga avùo un streto raporto de cołaborasion co l'axienda motorìstega Todesca Sachs e ga strenxesto raporti de cołaborasion anca co ła Yamaha par ła fornidura dei motori destinai ai scooter de maxor siłindrada. I siclomotori de ła produsion atuałe i monta invese propulsori de produsion Minarelli e Keeway Motors.
Ła sinerxìa prexente ormai da tanti ani tra Ducati e Malaguti, inte i cuałi da tenpo łaora ance el fiol Learco (nome inponesto in onor de un grando amigo de Antonino, Learco Guerra,[3]) e i nevodi Marco e Antonino (steso nome del nono), xe testimoniada fal fato che sta axienda de frecuente produxa modełi e repleghe grifàe Ducati Corse. Tra i ùltemi modełi in produsion se registra el ritorno a ła produsion de motosiclete stradałi de concesion clàsega cofà el Drakon.
Ła serada canbia
L'axienda, da tenpo in dificoltà, ła ga anuncià el 10 de otobre 2011 ła serada de l'attività entro novenbre del steso ano.[4] In efeti l'axienda de Bołogna -dopo aver resiso i contrati coi fornitori- ła termena i asenblagi dei tòchi residui idonei a esprimer exenplari conpleti, e, in una secuenza programada, ła sera definitivamente l'atività inte el mexe de febraro 2012; El presedente 19 de disenbre 2011 jera stà butà xo anca ła storega insegna posnesta sol capanon de l'axienda, par no dover pagar ła tasa so ła publicità.
El stàbiłe n°3 (confinante co l'area de servsio autostradałe Sillaro) vegnarà drìoman conprà da ła Robopac, axienda ativa inte el setor dei inbałagi[5]; resta inutilizzato il n°2.
Riutiłixo de ła marca canbia
L'atività de na sparuta parte dei dipendenti, na volta desfabricà el stabiłiménto de Castel San Pietro Terme, se jera inisialmente consentrà sol setor ricanbi oncora par calche tenpo, al fin de onorar łe obligaison contraxeste in tal senso (fornidura tòchi fin ad exauriménto e asistensa garansia e post vendita). Drìoman Malaguti ga cominsià a ocuparse de asistensa e ricanbi par tute łe marche de scooter e moto può ła ga invià ła comersiałixasion de bisiclete ełetriche e kit de trasforasion "e-bike"[6].
Inte el 2017 A se proa a ridar vita a ła marca, da parte de esterni, anunciando el projeto de prexentar el nuovo Phantom F10 co motor Minarelli da 50 cc; seca ła resposta de ła fameja Malaguti: «Malaguti semo nialtri, no semo par gnente defunti».[7] Inte el 2018 ła fameja Malaguti ła ga consedesto ła łicensa de utiłixo de ła marca al grupo striaco KSR Group, propietàrio anca del marca Lambretta, e anuncia a l'EICMA na nova gama de veicołi destinai a ła produsion co motor di orixene Piaggio.[8]
Conpetision canbia
Dal 2003 l'axienda ła ga anca ciapà parte a łe gare del motomondiałe inte ła clase 125 (Malaguti reparto corse) co vari piłoti intra i cuałi Gábor Talmácsi e Tomoyoshi Koyama, mentre el team xe xestìo da ła Engines Engineering, cusì cofà ła motocicletta, ma sesa reportar rexultadi de rimarco e ritirandose a ła fin de Motomondiałe 2006.
Notasion canbia
- ↑ Adesso ze proprio finita Alla Malaguti tolta anche l'insegna | David Marceddu | Il Fatto Quotidiano
- ↑ L'officina Malaguti dalle bici alle motobibliotecasalaborsa.it. entrada il 12 aprile 2018.
- ↑ Filippo Raffaelli, Marco Montaguti, Nicodemo Mele, Capitani coraggiosi, Marzabotto, Inedita, 1997, p. 129
- ↑ Moto: niente intesa, Malaguti chiuderà a fin ottobre - Industria e Mercato - Motori - ANSA.it
- ↑ Nuova vita alla vecchia Malaguti - Con Aetna sarà l’hub del packaging, Corriere di Bologna, 28 maggio 2017. entrada il 31 marzo 2020.
- ↑ Sito Malaguti del 2014malaguti.com.
- ↑ "Malaguti siamo noi, non siamo affatto defunti"lastampa.it, 1º settembre 2017. entrada il 13 aprile 2018.
- ↑ Malaguti riparte da EICMA 2018moto.it. entrada l'11 novembre 2018.