Sergio Brio
Sergio Brio (Lecce, 19 de agosto 1956) xe un ałenator de calcio ed ex xogador taliàn, che gera difensore.
  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Biografia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nasimènto | 19 de agosto del 1956 (68 ani) Lece (Itàlia) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dati personałi | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Altura | 190 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Atività | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Laóro | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Spor | bałon | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Speciałità | Difensore (it)  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
El gà łigà el só nome prinsipalmente a ła Juventus, scuadra indove el ga miłità par pì de un desenio fasendo el stopper,[1] deventando tra i piłastri de un bloco defensivo — considerà tra i mejo de ła storia de'l sport [2] — che ło ga visto in conpanjìa, tra i ani 1970 e 1980, a conpanji de reparto cofà Gaetano Scirea, Claudio Gentile e Antonio Cabrini, davanti a portieri come Dino Zoff e Stefano Tacconi. Coi bianconeri, a ła Juve el ze stà anca capitan, vinsendo tra altro cuatro titołi de canpion de Itałia e sincue łe conpetision UEFA par club, deventando uno dei sołi sìe zogadori a'l mondo razónzer 'sto primato; in trèdaze stazon el ga zogà in tuto co ła scuadra torineze 379 partìe reałizando 24 gol [1].
Carataristeghe tècneghe
canbia"De me A se vol dar senpre l'idèa de'l duro. Invese son uno che de bote el ghe n'a ciapàe tante e el taze. Se me łamentase anca mi, come che fa tuti... Ma no'l ze inte'l me carater. In canpa A conja saver acetar de tuto".
L'è stà un zogador co grande doti fìzeghe[3][4] e atletiche,[5][6] che a na granda profesionałità el univa na notévołe reza : «Trapattoni el órdenava e mi ezeguivoi. Co ła màsema consentrasion, un conpito e cueło el restava par tuta ła partìa. Fazevo el muraro inte na scuadra de architeti».[7] El ze considarà, co Francesco Morini de'l cuało el ga ciapà ła redità in maja juventina,[5][8] tra i mejo interpreti de'l roło de stopper inte ła storia de ła sosietà bianconera.[1]
Da'l caratere verto e bułeghìn — «el ghe tien fé a'l só nome, persona daseno divertente», recordarà el só aversaro e po' conpanjo de scuadra Ian Rush[9] —, in canpo el se ga mostrà a rovèrso un defensor pien de grinta (pur avendo subìo na ùnjoła espulsion in tuta ła só cariera agonjìstega[10]) nonché avéso a'l gol par via dei frecuenti zgansamenti in avanti su punision e calci d'angoło.[3]
Resta inte ła memoria i epici scontri»[11] co el atacante załoroso Roberto Pruzzo inte'l duałizmo Juve-Roma che'l ga senjà i canpionati de Serie A dei ani 1980 mentre, so el palcosenico intarnasionałe, pur no godendo de'l prestizo de altri só conpanji de reparto in maja bianconera come Scirea o Cabrini, senpre in cuełi dieze ani el ze riusìo a emérzer grasie ai duełi sostenjùi co suceso co i mazori canpioni de l'època, zogadori cofà el todesco Hrubesch, l'ingleze Withe, l'irlandeze Stapleton, el nordirlandeze Whiteside e el soramensonà gałeze Rush.[12]
Cariera da Zogador
canbiaClub
canbiaLecce e Pistoiese
canbia
El ga tacà zogàr inte'l vivèr de'l 
Lece de Attilio Adamo, formasion de ła só sità, zogando inte l'ano 1974-1975; el só ezordio in canpionato co ła maja załorosa el ze stà a l'aŁenator Nicola Chiricallo el 13 otobre 1974, so el canpo de'l 
Trapani (0-0), ciapando a'l 68' el posto de Montenegro. Ła stazon prima ła gavea za avùo modo de partesipar a calche aparision coi sałentini in Copa Italia.
Osarvà da'l presidente bianconero Giampiero Boniperti durando un stage de łe nasionałi juniores,[13] el ze stà cronpà da ła Juventus
, scuadra che'l gà tifà co'l gera bòcia.[14] Dopo un garzonado inte łe zovaniłi de'l club torineze,[13] inte'l 1975 el ze stà zlontanà via in préstio a ła
Pistoiese
. Cua el ze restà par altre stazon, fasendo 59 prezense e 5 gol inte i primi do ani Serie C, dove el ga contribuìo a ła vitoria de'l canpionato 1976-1977 e a'l ritorno dei toscani in cadeteria dopo scuazi trent'ani; el ga seguìo po' 37 prezense inte ła sudita Serie B razonzendo ła salvésa co ła matrìcoła naranson, emerzendo intrà i pì vałidi ełementi de'l torneo.[5][6][8]
Juventus
canbiaInte l'istà del 1978 l'è tornà cuindi a ła Juventus, tacando a far rincalso prometente de'l titołar Morini,[5][8] debuttando in Serie A il 18 marzo 1979 nella partita interna contro il Nàpułi
(1-0).[13] Anca se el ga podesto xogàr poche brancàe de prezense, inte l'ano che'l ga ezordìo co ła prima scuadra bianconera el se ga mostrà suito che podeva eser desizivo, contribuìndoghe a'l sucesso in Copa Itałia dove, inte ła finałe contro i cadeti de'l 
Pałermo, subintrando inte ła repreza el ga senjà el gol de'l parezo juventin a sete menuti da ła fine de ła partìa ; i piemontezi i vinsarà po' ai suplementari na partìa che ła ga visto Brio in canpo, par via de łe só caratarìsteghe fìzeghe ùtiłi a scardinàr el caenaso reałizà dai rozanero, inte ła stranba pozision de sentravanti.[15]
Inte'l canpionato 1979-1980 el ga concuistà el posto da titołar a speze de'l trentasincuene Morini, tutavia in avrìl, durando un ałenamento, el ze stà vitima de na greve distorsion a'l zanòcio sanco che ła ło ga tenjùo łontàn dai canpi par pì de oto mezi.[16] Na olta che'l s'avea restabiłìo, el ze deventà un ponto fermo de ła formasion piemonteze par tuti i sucesivi ani 1980 ndnado a conpletàr, co i só conpanji Scirea, Gentile (a'l cuało ga sucedesto po' Favero) e Cabrini, una de łe mejo łinee defensive mai amiràe inte ła storia de'l calcio internasionałe.[2]
Intra i mazori protagonisti de'l plurivitoriozo desenio trapattoniano, inte łe só trèdaze stazon soto ła Mołe el ga rancurà cuatro canpionati taliani, tre Cope Italia, na Copa dei Canpioni, na Copa de łe Cope, na Copa UEFA, na Supercopa UEFA e na Copa Intercontinentałe. A łeveło intarnasionałe l'è deventà uno dei nove zogadori in asołuto , dei cuałi sìe italiani, a concuistàr Statisteghe de łe conpetision UEFA par club#Zogadori vinsidori de tute łe conpetision mazori conpetision europee par club[17] nonchè uno dei sìe zogadori, dei cuałi cuatro juventini, vinsidori de tute łe manifestasion calcìsteghe confederałi a l'època vizenti.[1][18]
So' el finìr de'l desenio, co l'adio a ła scuadra de Cabrini, a l'età de trentatré ani el ga redità i grai de capitan dei bianconeri, portando ła fasa inte ła stazon 1989-1990 — pur se, a cauza de ła perdita de'l posto da titołar, cuesta ła ghe ze finìa de frente a'l braso de Tricella e Tacconi. El ze l'ùltemo ano de Brio da zogador, prima de'l só retiro capità inte'l 1990. El ga in total 243 prezense e 16 gol inte ła màsema serie itałiana, tute mese tra łe fiłe de na Juventus che, inte'l 2021, ła ło gà omagià de na steła sełebrativa inte ła Walk of Fame bianconera a'l Stadium de Torin.[1]
Inte ła Nasionałe
canbiaEl ga vestìo ła maja de ła nasionałe ołìnpega inte ła seconda metà dei ani 1980, ałenà da l'ex conpanjo de scuadra Dino Zoff.[3][19] No'l ga invese mai rancurà prezense in nasionałe mazor,[3] tategamente invizo inte i só ani mejo a'l comisario tecnico Enzo Bearzot el cuało, inte'l só roło, el ghe prefariva ełementi cuałi Collovati e Vierchowod: «Fulvio el jera ełegante, tècnego, Vierchowod invese el me somejava ma el gavea na vełosità pasesca, utiłisima par la zona de ła Roma, par recuparar i bałoni persi dai só conpanji. Tuti do i ga zogà in grandi club, mi soło che inte la Juventus, fedełe ma no ndavo de moda [...] Bearzot el gavea łe só idee e łe zera vinsenti, mi invese A ghe apartenjivo a n'altro tipo de futbol».[7]
Note
canbia- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Viaggio tra le Stelle: Sergio Briojuventus.com, 16 zugno 2021 (archivià dal URL orizenałe il 17 dicembre 2021).
- ↑ 2,0 2,1 Football's Greatest Teams: Juventus, op. cit., «Film», 13 min 37 s e ssq.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Tavella, op. cit.
- ↑ Frank Parigi, Il feuilleton del calcio d'antan. Lo stopper ha il destino inte el nomequasirete.gazzetta.it, 5 ottobre 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Giulio Accatino, La Juventus non può perder tempo, in La Stampa, 24 luglio 1978, p. 11.
- ↑ 6,0 6,1 Giulio Accatino, Ho fiducia nella Juve, in La Stampa, 25 luglio 1978, p. 12.
- ↑ 7,0 7,1 Tony Damascelli, Brio, 50 anni e un rimpianto «Ora in azzurro giocano tuttił»ilgiornale.it, 19 agosto 2006.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Fabio Vergnano, La «Signora» ha il problema dell'età, in Stampa Sera, 25 luglio 1978, p. 13.
- ↑ Rush, op. cit., p. 295
- ↑ Bruno Perucca, Punita una Juve troppo timida, in Stampa Sera, 4 novembre 1985, p. 14.
- ↑ Pruzzo e Brio rivivono la sfidailtempo.it, 8 febbraio 2004.
- ↑ Bruno Bernardi, Brio: "Sono pronto", in La Stampa, 16 gennaio 1985, p. 20.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Moretti, 2021, op. cit.
- ↑ Massimo Crepaldi, Intervista a Sergio Brio, uno dei 5 che ha vinto tutto (in maniche corte)juveatrestelle.it, 14 ottobre 2021.
- ↑ Moretti, 2021, op. cit.
- ↑ Juve a Vercelli: c'è Brio (e anche Causio), in Stampa Sera, 4 dicembre 1980, p. 10.
- ↑ Sergio Brio, Gaetano Scirea, Antonio Cabrini, Stefano Tacconi, Marco Tardelli, Gianluca Vialli, Danny Blind, Vítor Baía e Arnold Mühren i ze i ùneghi nove zogadori inte ła storia de łe conpetision europee vinsidori de Copa dei Canpioni/Champions League, Copa de łe Cope e Copa UEFA.
- ↑ Sergio Brio, insieme ai italiani Gaetano Scirea, Antonio Cabrini, Stefano Tacconi, e ai ołandezi Danny Blind e Arnold Mühren el ze anca vinsidor de tute łe conpetision calcìsteghe, reconosùe da l'UEFA e da ła FIFA, a łeveło intarnasionałe.
- ↑ Zoff convoca l'olimpica, in la Repubblica, 10 gennaio 1987.