Difarense intrà łe version de "Caxo (łenguìstega)"
| [Version verifegà] | [Version verifegà] |
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
p clean up, replaced: 'ndove → andove , diversi → difarenti , gà → ga (13) |
p →top: sost, replaced: sione → sion (2) |
||
Riga 1:
In [[gramàtica]] e [[lenguistega|łenguìstega]], el '''caxo''' rapresenta el canbiamento de un nome a seconda de ła so funsion lòxica ([[sogeto (łenguìstega)|sogeto]], [[conplemento direto]], [[conplemento indireto]], evc.).
Ghè xe anca de łe [[lenguajo|łéngue]], sia moderne sia vecie, andove gni paroła, a seconda de ła
In [[Łengua itałiana|itałian]], ła declinasion secondo el caxo xe ormai decadùa par quanto riguarda nomi, agetivi o averbi.
Tałi parołe łe ga senpre ła stesa forma par quałunque funsion asolta inte el periodo (sogeto, conplemento).
Par exenpio, in itałian, ła paroła ''cane'' xe senpre ła stesa in ogni anbito de ła fraxe: el ''can'' magnò ła piègora, gò dato da magnare ''al can'', ła caxeta ''del can'' evc. Del resto, i [[pronome|pronomi]] personałi (Mi, ti, łù, eła, łori) i asume na forma diversa a seconda del ruoło che i gà: ''mi'' magno, ma el cocodriło ''me'' magna: łori infati, i xe łe ulteme ererdità de łe declinasion latine.
Ła
Quindi mentre in latin se dixe par exenpio lib-'''er''', libr-'''i''', libr-'''o''', in itałian (cussita come in vènteo) gàvemo '''el''' libr-o, '''del''' libr-o, '''al''' libr-o.
I do mecanismi (caxi e pre/pospoxision) sołitamente i coexiste inte ła stesa łéngua (ex. latin ''ad Romam'', costituìo da ła prepoxision ''ad'' e dall'[[acuxativo]] ''Romam'').
| |||