Difarense intrà łe version de "Un sacco bello"

 

Ruggero, un ''[[hippie]]'' convinsùo de aver avuo na vizion mistega, el vive in ritiro in una comunidà in Toscana, indove el se profesa l'[[amor łibaro]] e'l "destaco dal mondo materiałistego". Catandose a Roma co ła so moroza Fiorenza par fare de ła sérca ad un incrozo, el incontra par caso al semaforo so pare, el cuało, inte'l tentadivo de convinser so fio a tornar caza a rentrar inte i ranghi, el invida i do a tor un cafè a cazaa. Łì ła copia se intratien co na bizlàca terna de personazi - pare Alfio, l'autoridario profesor visin de caza e 'l cuzin Anselmo - in cueło che si trasforma via via in un sureałe e patètego diàłogo tra sordi.

Inte'l pien de ła note echiza un forte boato<ref>Probabile allusione all'attentato dinamitardo in Piazza del Campidoglio nell'aprile 1979</ref>. Ruggero se zlontana da so pare rodesto da miłe dubi, fazendoghe eco el comento garbo de Fiorenza. El matin drio Enzo pare riusio a catar un conpanjo de viajo, prezentandose un ingrotìo ”amigo de un amigo”, ma 'pena partìi, l'imàjine ła se soferma pietozamente so na màcia de ojo łasà da ła vetura. Leo se sveja soło reciapando ła vita frustrante de tuti i zorni.