Difarense intrà łe version de "Gran Torin"

[Revixion njiancora controłà][Revixion njiancora controłà]
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Nessun oggetto della modifica
Nessun oggetto della modifica
Riga 1:
{{W|spor|lujo 2011}}{{categorixar|spor}}
Co'l nome de '''"Grande Torino"''' se indica ła squadra de calcio del Torino 'ntel periodo storego dei ani cuaranta del secoło passà, pluricanpion de Italia i cui xogadori gera ła cołona portante dea Nasional Italiana e ch'el 4 magio 1949 gà avùo queła tragica fin che purtropo tuti conosse, queła siagura aerea conosùa come Tragedia di Superga.
 
Siben co' sto nome se vogia darghe na idenficasion ała squadra sconparsa durante queła tragedia, se usa definir tuto 'l çiclo sportivo, durà oto ani, che gà portà ała conquista de sinque scudeti consecutivi, egualiando cussì el record stabilìo in precedensa dała Juventus del ''Quinquennio d'oro'' e de na Copa Italia.
Riga 7:
Se se vol trovar na data de nassita a quel fenomeno de sport e passion ciamà Grande Torino, no se pol non andare a l'istà del 1939, quando l'industriałe Ferruccio Novo a 42 ani deventa presidente del AC Torino dopo l'Ing. Giovanni Battista Cuniberti.
 
Novo no gera un mecenate, ma un atento aministrator: el gera entrà al Torino che gera xovinoto, el gà vestìo la magiamágia da xogador, 'ntel 1913 xugador non ecelso "Gero na sciàpa" el dixeva soridendo), el gà continuà nei ani a seguir ła squadra co' rescaldo da tifoso prima, co' conpiti de socio-soventor e consegier dopo, 'na volta che co' so fradèo gaveva invià 'na fabrica de asesori de curame.
 
Le so prime mosse xe stàe quełe de reorganixar ła società, e seguindo i consegi de Vittorio Pozzo, render ła gestion più simiłe a queła che gaveva łe squadre inglexi. Presto el ciama cołaboratori conpetenti, come i ex zogadori Antonio Janni e Mario Sperone (Canpion d'itałia del 1928) e Giacinto Ellena; a Rinaldo Agnisetta gera stà fidà el roło de aministrator demandà, Roberto Copernico (gaveva 'na botega de fornimento in centro) xe stà ciamà al roło de consegier, a l'inglexe Lesley Lievesley xe stà fidà queło de ałenador dełe xoveniłe, mentre ła guida tecnica a Ernest Egri Erbestein (che, par el fato che łe so raìxe gera abrèeebrèe, a càuxa dełe łegi rasiałi el cołabora par longo tenpo de scondon).
 
El primo "colpo" del presidente Novo xe stà l'aquisto dal Varese del disdotene Franco Ossola, che gà raprexentà la prima pedina del squadron: tolto par 55 miłe franchi, sugerìo da Janni e da Ellena. El so esordio xe el 4 febraro 1940, un Novara-Torino 0-1.
Ossola xoga po' altre do partìe in quel'ano (contro Bołogna e Napułi).
 
<big>'''==L'Itałia intra in guera, el calcio tien bòta e 'va 'vanti'''</big>==
 
L'Itałia che fin a quel tenpo gera restà ała finestra, el 10 zugno 1940 intra in radego mondial fianconà dała Zermania Mussołini jera cussì sicuro che se gavarìa tratà de 'na guera lanpo che ghe gaveva comunicà ai xogadori che i sarìa restà a caxa, sostegnindo che "''I serve più sui prà che a ł'eserçito''".
 
L'ano drìo Ossola xe el caocanonier granata co', el reałixa 14 gol su 22 presense, ma ła squadra no canbia fiłoxomìa. Finisse łontan dała prima poxision, 7° co' 30 ponti, 9 de manco del Bołogna tricołor.
 
Queł'ano do xogadori decide de ritirarse : Oberdan Ussello, che se ocuparà del setor xovenil, e Raf Vallone, che preferisse dedicarse al çinema e al teatro.
 
Novo, in vista del novo canpionato 1941/1942, porta in granata ben sinque novi xogadori: da l'Ambrosiana par 250 miłe franchi riva Ferraris II, l'ała sanca deadeła nasional canpion del mondo 1938, dała Fiorentina, su sugerimento de Ellena, riva Romeo Menti, 'na ała vełoce co' façiłità de pìe e tiro davero potente (operasion finìa atraverso un scanbio co' Gei, postataménte precavà dal Liguria par 300 miłemiła franchi); quindi Alfredo Bodoira, Felice Borel e Guglielmo Gabetto un trio che rivava parfin dai "nemighi" juventini.
 
El canpionato del 1941-1942 xe stà apanagio deła [[A.S. Roma]]. In queł'ano ghe xe stà soratuto do sconfite a tradir el Toro : al primo turno de Copa Italia e en Canpionato, a tre xornàe dała fin, contro el Venesia de Loik e Mazzola.
 
<big>'''==L'Opara xe drìo esar reałixà, nasse ła Granda Squadra'''</big>==
 
Queła del 1941/42 xe na formasion daseno conpetitiva e ben cołaudà, ma come acenà le do capitołasion che costa ła partesipasion ała Copa Itałia e łe anbision de scudeto se verifega tute contro la stessa squadre el Venesia de [[Mazzola]] e [[Loik]].
 
El primo xe un registra strafìn, el secondo 'na ała rapida: i xe za do perni dea Nasional de Pozzo. Novo usma che xe łe ''sarexine'' che mancava ała torta par rendar ła squadra inbatibiłe. Sul finir de un Venesia-Torin, tersultima de canpionato, che in pratica mete fin ai sogni tricołor dei granata, Novo va 'ntei spojatołi e trata diretamente l'aquisto dei do, che finirà soto ła Mołe par 1.400.000 franchi de l'epoca insieme co'altri do xogadori (Petron e Mezzadra). Curioxità particołar : suła strada dei do ghe jera anca la [[Juventus]], i gera seguììseguìi da [[Virginio Rosetta]], e pì volte l'afar coi bianconeri pareva doboto de eser concluxo ma atexoché el presidente bianconero [[Piero Dusio]] no se decideva, el dinamismo de Novo smisiòta cussì i piani dei cuxini. Cussì le do sarexine che mancava suła torta adesso ghe jera, e nasseva l'undexe destinà ad esar ricordà 'fa el '''Grande Torino'''.
 
Sul scominsio dea stagion 1942/43, a disposision de l'ungarexe Kuttk, ghe xe na roxa che gà xogadori de prim'ordene : i portieri navegà Bodoira e Cavalli, defensori de espieriensa cofà Ferrini ed Ellena e de quałità come Piacentini e Cassano; a çentrocanpo i veterani Baldi e Gallea, co' i novi Ezio Loik e Mazzola; davanti Menti e Ferraris, sensa desmentegarse oviamente de Gabetto e Ossola.
 
Suła carta el Toro xe la squadra da bater, epur no xe una dełe megio partense : el Toro se trova cussì a łotar contro ła sorprexa [[Livorno]].
Sto dueło dà vita a un canpionato avinsente, desbrocà soło a l'ultima xornada co'l Toro, co' un gol de Mazzola vinse a Bari.
 
El Toro riesse a vinser ła Copa Itałia proprio contro el "teribiłe" Venesia de l'ano prima e deventa la prima squadra a sentrar 'na simiłe dopieta de Gabetto e rede de Mazzola e Ferraris II, otien ła vitoria co' un seco 4-0.
 
'''<big>==Canpionato de guera 1944</big>'''==
 
Intel 1944 l'Italia, ormai desfada dała guera, xe scavesada in do dała [[łinea gotica]]. El regime fasista xe cascà, l'esercito merican vien vanti 'ntel Sud deła penixoła. I canpionati de calcio va vanti e su decixion deła Federasion, i gà 'na organixasion a gironi. I trasferimenti xe difiçiłi pal fato che i bonbardamenti dei Ałeati, interonpendo speso i cołegamenti feroviari, costrenxe chi viaxa a frontar łonghi percorsi a pìe.
 
Par evitar i ris-ci de ciamada àe armi, tante squadre serca de catarse qualche furbarìa diplomadega, segura i so canpioni àeàłe industrie più inportante del paexe, fasendołi pasar cofà ełementi indispensabiłi ała produsion de l'industria bełica nasionałe riussindo cussì de fato ad exentarli da l'utiłixo al fronte.
 
El Torino de Novo cata cussì (ai xorni nostri inpensabiłe) cołaborasion co' ła [[FIAT]] dando vita cussì al "Torino Fiat" un nome simiłe a queło de 'na squadra aziendałe. In efeti Mazzola e altri, par salvar łe aparense, xe de fato operai. Ghe xe dełe somegie de quel'epoca che li retraxe al torno o àe machine utensiłi.
La Juve, invesse, emigra ad [[Alba]] e se abina al [[Cisitalia]], azienda automobiłistega che apartegniva al Presidente bianconero de quel tenpo [[Piero Dusio]].
 
'Ntel Torino xogavazogava el portier Griffanti, del "giro axuro", tolto da ła Fiorentina e 'l versełexe [[Silvio Piola]], sentravanti rivà da ła [[SS Lazio]], montà su al nord par tor ła fameja e menarla 'nteła Cavedal e restà invese blocà in alta Itałia in seguito a l'[[armistisio]].
 
El canpionato "vero" se xogazoga soło al Nord e, nteła prima faxe a xironi, el Torino xoga int'el xiron Łigure-Piemontexe. Ła squadra de cołor granata xe veramente forte e dura da bater: sepełise 7-1 [[Genoa]] e [[Biellese]], regoła par 7-0 l'[[Alessandria]], martirixa par 8-2 el [[Novara]], strapàsa par 5-0 anca la Juve. 'Ntel xiron de semifinałe ła se ła vede co'l [[Ambrosiana-Inter]], el [[Varese]] e i "xermani" bianconeri. Pur sotegando nei derby ('na sconfita 1-3 e un parìxo 3-3), fa 'l pien de pónti co' łe łonbarde, xudegandose cussì ła fase finałe a tre (Torino, [[Spezia]] e Venesia) che se xogazoga a Miłan.
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikipedia.org/wiki/Gran_Torin"