Difarense intrà łe version de "Gaio Giulio Cesare"

El xe considerà dai storeghi so contemporanei el primo inperador de Roma, e el xe sta determinante inte el pasajo da ła Republica Romana a queła inperiałe. El xe sta ''dictator'' de Roma ałaa ła fine del [[49 a.C.]], inte el [[47 a.C.]] e oncora inte el [[46 a.C.]] co carica dexenałe, dal 44 a.C. come ditatore perpetuo. Łe so conquiste miłitari in [[Gallia Transalpina]] łe ga estexo el dominio romàn fin a ł'[[Osèano Atlàntego|Oçeano Atlantego]] e al [[Reno]]. El ga Portà romani a invadare par ła prima volta ła [[Britania (provincia romana)|Britania]] e ła [[Germania (provincia romana)|Germania]] e a conbatare in [[Spagna romana|Spagna]], [[Grecia romana|Grecia]], [[Egitto (provincia romana)|Egitto]], [[Ponto (geografia)|Ponto]] e [[Africa (provincia)|Africa]].

Ł'acordo par ła spartision del poter co [[Gneo Pompeo Magno]] e [[Marco Licinio Crasso]] (che eò ga ciapà el nome de [[primo triumvirato|Primo Triumvirato]]) el ga segnà el scuminsio de ła so aséxa. Dopo ła morte de Crasso ([[Bataja de Carre|Carre]], [[53 a.C.]]), Cesare el se ga scontrà co Pompeo e ła fasion dei [[Ottimati|''Optimates'']] par el controło del Stato. Intel [[49 a.C.]], de ritorno da ła Galia, guidando łe so łegion atraverso el [[Rubicone]] (ocaxion indove el ga pronuncià el çełebre «''[[Alea iacta est]]''»), Cesare el ga scadenà ła [[Guerra sivil romana (49 a.C.)|guera sivil]], co ła qual el xe diventà el capo indiscuso de Roma: el ga batù Pompeo a [[bataja de Farsalo|Farsalo]] ([[48 a.C.]]) e sucesivamente i altri ''Optimates'', tra cui [[Catone Uticense]], in Africa e in Spagna. Co ł'asunsion de ła ditatura a vita, el ga dà scuminsio a on proceso de radicałe riforma de ła società e del goerno, riorganisando e sentrałisando ła burocrasia republicana. El so operado el ga provocà ła reasion dei conservadori, finché on grupo de senadori, capezà da [[Marco Giunio Bruto]] e [[Gaio Cassio Longino]] no i ga cospirà contro de łù, copandoło ałea łe [[Idi de Marso]] del [[44 a.C.]] Intel [[42 a.C.]], apena du ani dopo el suo asasìn, el [[Senado romano|Senado]] ło ga deificà ufisialmente ełevandoło a [[Rełigion romana|divinità]]. Ł'eredità riformatrice e storega de Cesare ła xe sta quindi sunà su da [[Augusto (inperador romano)|Ottaviano Augusto]], so neodo e fioło adotivo.