Difarense intrà łe version de "Łéngua italiana"

Prima che rivase l'[[Inpero Roman|Inpero roman]], xera l'[[Łéngua etrusca|etrusco]] che vegnéa parlà in [[Toscana]] e in [[Łasio|Lasio]] setentrionałe ("Tuscia"). Seben che ła łéngua etrusca ła sipia stà scansełà in puchi sècołi dal [[łéngoa latina|latin]], dopo ła conquista romana, ła só influensa ła podarìa èser restà viva inte el [[sostrato]] del toscan, ma l'è na question oncora verta. El [[łéngoa latina|latin volgar]] el ga fato presto a deventar ła łéngua doparà inte ła Penìxoła Itałiana e in bona parte de l'[[Eoropa|Europa]]. Sicome che el dominio roman sul Continente el xe durà un saco de tenpo, se capise fasilmente come mai che el łatina el xe ła baxe de un mucio de łéngue europèe. Dopo che ntelinte el [[476]] se ga desfà l'[[Inpero d'Ocidente]], in Toscana gh'è rivà i [[Ostrogoti]] e i [[Łongobardi]] ([[V secolo]] e [[VI secolo]]) che i vegnéa da l'Europa del nord e de l'est. I ga influensà ła łéngua soło come vocabołario mentre el resto l'è restà groso modo come prima. El toscan el xe una de łe łéngue neolatine pi visine al łatin (el sardo logudoréxe el xe ancor pi conservativo)

Xe posibiłeposìbiłe scoltare anca ła [[vocałe]] {{IPA|ə}}, come completamento del sòno de na [[consonante]]. Sta qua inte ła łéngoa scrita vegne o tralasà o trascrita come 'e'.