Difarense intrà łe version de "Resorzimento"

''{{quote|Ła paroła [[Itałia]] l'èła xe na n'espresiòn giografica, na qualificasiòn clache riguarda ła łéngoa, ma che no ga el vałor połitico che i sforsi d'dei ideołogi rivolusionari i tende a inprìmarghe.|[[Klemens von Metternich]], nota invià al conte [[Dietrichstein]], [[2 de agosto]] [[1847]]}}

{{quote|GhemoGavémo fato l'Itałia; asse trata adesodeso de far i itałiani.|[[Massimo D'Azeglio]], discorso de ła seduta inaugurale del Parlamento itałiano, [[18 de febraro]] [[1861]]}}

Col termine '''Risorgimento''' ła storiografia ł'intendeła indica el periodo dłade ła storia d'[[Itałia]] durante el qual ła penìxola itałiana ł'èła xe stà unificà połiticamente. El termine el tende a fornir n'na interpretasiòn en poxitivo del periodo, come rinàsita dnade na entità nasional par łongo tenpo perdùa. Per quanto ła vixion ideałistica del periodo ła sia rifiutà da diverse interpretasion moderne, el termine l'èel xe ormai sostansialmente acetà e el gagà asunto na valensa storicastoriga, pì che ideałistica.

Ła prima fàxe del Risorgimento ([[1847]]-[[1849]]) ła vede el sviłupo de vari movimenti rivołusionari e dnade na guera anti austriaca (ła [[Prima Guera de Indipendensa]]), ma lała saràxe sara co un sostansiałe ritorno al "statu quo ante". Ła seconda fàxe,la maturà in tel bienio [[1859]]-[[1860]] ([[Seconda Guera de Indipendensa]]), ła porta molto avanti el proceso de unificasion e ła xe sara co ła proclamasion del [[Regno d'de Itałia]]. L'unificasion ł'èła xe stà dopo conpletà col'anesiòn del [[Veneto]] in tel [[1866]] mile otsento antasie ([[Tersa Guera d'de Indipendensa]]) e queła d'de [[Roma]], cavedal deło Stato Pontificio, el [[20 dode stenbresetenbre]] [[1870]] (Roma ła dventaràdeventerà l'ano dopo cavedal de l'Itałia unìa).