Difarense intrà łe version de "Eraclea"

|comuniLimitrofi = [[Càorle|Caorle]], [[Gèxoło|Jèxoło]], [[San Donà de Piave]], [[San Stin dea Livensa|Santo Stino de Livensa]], [[Tore de Mosto]]

El primo nome de ła sità baso medievałe el xé stà ''Melidissa'', dal greco ''meliedes'', "posto mejor". L' insediamento primo uman el ga vuo infati drento łe łagune che łe se catava łóngo tuto l'arco del'alto [[mar Adriàtico|adriàtico]], a ciapar dal [[Po]] fin al [[Tajamento]]. El mar el gera sevarà dal bazin lagunar da un cordon łitoraneo sabioxo 'ntervałato da łe fusi dei vari fiumi el delta dei quałi el verxeva drento łe stese łagune. I primi abitanti de queła che ła xé diventà en breve ła pì granda de łe sità romane che ghe gera łóngo ła [[via Annia]] i gera 'ndai qui par scapar da łe distrusioni cauxae da łe invaxioni de popołasioni barbàreghe che taca 'ntel [[VI secolo|VI sècoło]] fin a có taca el [[VII sècołosecoło|VII]]. Ła majoransa de łori venìa propio da [[Oderso|Opitergium]], mentre altri da [[Altinum|Altin]], [[Concordia Sagitaria]] e [[Aquiłeja]].

Drio ła metà del [[VII secoło|VII sècoło]], Eraclea ła gera zà ła sità major del'estoario, en poxision sentrałe, proteta da alte mure e difexa da ben ordinai cursi d'acqua, co caràtare spicà de forteza fata a rexìstàre ai asalti da tera e dal mar. A est ła vardava el mar, proteta da na łarga distexa de sabia popołada da pini marini; ai łati di sud e nord ła gavea dei canałi e a òest dei fiti bos-ci e tere cultivae che łe confinava col teritorio [[Trevixo|trevixan]], de Altin e de Oderso.

'Ntel [[697]] ghe ga ciapà sede el ''[[duca|dux]]'' bixantin de ła ''[[Venetia maritima|Venesia]]'', figura dal qual vegnarà fora dopo el [[Doxe]] de ła Serenìsima. El roło de cavedal ducałe el xé stà però perduo contexo dal [[742]] da ''[[Malamocco|Metamauco]]'' e da ła nemiga [[JéxołoGèxoło|Equilo]], fin a che 'ntel'[[804]] ła sità vła xé stà butà xó. Fra le soe rovine ła xé nada ła ''Civitas Nova Heracliana'' nome che vive anca deso 'ntel'omònema locałedà.

Grixołera (l'atuałe Eraclea) ła xé nada sirca 'nte ła metà del [[XVII secoło|XVII sècoło]] dopo ła sanguinoxa [[guera de Candia]]. Ła locałedà ła gera ciamada "Ła Grixołera" parché sircondà da [[pałù]] e [[Phragmites australis|cane de pałù]] ciamae justo "grixiołe" par el cołor grizo del penacio. El teritorio el se cata fra l'ùltemo trà del fiume [[Piave]] e quel del fiume [[Łivensa]] en un'àrea che fin ai [[ani 1930]] ła gera quaxi spopołada par no soło el teritorio de pałù, ma anca de ła [[małaria]] endèmega. Basta ricordar che, fin all'inisio del'òpara de asiugamento de łe pałù, l'82% del teritorio comunałe el gera ocupà da speci de aqua, canałi, canedi e pałù.

Ai inisi del [[1700]], 'nte ła zona del'atuałe piaza de Eraclea visin al'àrzere del Piave, ła xé stà costruìa na cexa intitołada al'Imacołada e al Roxario, deventando parocia el [[4 de otobre|4 otobre]] [[1728]]. Grixołera ła xé deventà comun 'ntel [[1806]] col Regno d'Itałia. Col'arivo del [[lonbardo-Veneto|regno Lonbardo-Vèneto]] 'ntel [[1815]] el comun el xé stà cavà el so teritorio divixo fra [[San Donà de Piave]] e [[JèxołoGèxoło|Cavazucarina]] parché el gavea soło 1018 abitanti<ref>[http://www.comune.eraclea.ve.it/?area=6&menu=71 Sito del Comun, Storia]</ref>; 'ntel [[1818]] el xé tornà comun autònomo.

Grixołera ła xé stà ocupà dall'exèrsedo [[Inperoinpero Aostro-OngàregoAustriaco|aostrongàrego]] da có ghe xe stà ła [[Bataja de Cavoreto|ofensiva de Cavoreto]] fin a ła liberasion col spostamento del fronte dopo ła [[battaja de Vitorio Vèneto]].

L'exèrsedo itałian 'ntel corso de ła ritirada el ga fà saltar tute łe [[diga|dighe]] e i [[àrzere|àrzeri]] de łe bonìfege apena tacae: l'intero teritorio comunałe el xé tornà a èsare slagà e inpałudà par el corso che restava de ła guera. Ciò chel no gera stà slagà da ła III armada itałiana en ritirada el xé stà par òpara del'exèrsedo aostro-ongàrego al momento del'ùltimo ripiegamento, qual stràsego de ła bataja de [[Vitòrio|Vittorio Veneto]].

|partito=[[sentro-drita|centrodestra]]