Ceza de Santa Maria Zobenigo

Cheło che te ghè schcià el rimanda a sta voxe, parché el xe on so sinònemo o el vien esplegà cuà drento. rimandamento da Céxa de Santa Maria Zobenigo



Ła céxa de Santa Maria Zobenigo (Céxa de Santa Maria del Zegio), xe un logo de culto catołico situà inte el centro de ła sità de Venesia, inte el sestièr de San Marco.

Infobox de InfrastruturaCeza de Santa Maria Zobenigo
Someja
Nome inte ła łéngua orizenałe(it) Santa Maria del Giglio Cànbia el vałor in Wikidata
EpònemoMaria e Lilium martagon (it) Traduzi Cànbia el vałor in Wikidata
Dati
SorteCéxa
ArchitetoGiuseppe Sardi (it) Traduzi Cànbia el vałor in Wikidata
CostrusionEror Lua: callParserFunction: function " [[Categoria" was not found.
Dedicà aMaria Cànbia el vałor in Wikidata
Caraterìsteghe
Stiłe architetònegoarchitettura barocca italiana (it) Traduzi
baroco Cànbia el vałor in Wikidata
Materiałecuareło Cànbia el vałor in Wikidata
Pozision
 Venesia
PozisionSan Marco Cànbia el vałor in Wikidata

Map

45°25′57.32″N 12°19′58.08″E / 45.43259°N 12.3328°E45.43259; 12.3328Coordinae: 45°25′57.32″N 12°19′58.08″E / 45.43259°N 12.3328°E45.43259; 12.3328

Atività
DiòsezePatriarcàdo de Venesia Cànbia el vałor in Wikidata
RełijonCatołéga
Ligo webchorusvenezia.org… Cànbia el vałor in Wikidata


















































Storia canbia

Segondo łe informasion rancuràe dai antighi studioxi, ła Ceza sarìa stàda costruìa inte el X secoło da ła famegia lubanico o Giubenico (da cui riva el nome de Zobenigo) forse co el concorso dei Erizzo, dei Barbarigo e dei Semitecolo. No xe segura gnanca l'eresion a parochiàl, che in ùltima podarìa risałìr a l'XI secoło. Ła gavea giurisdision so nùmaroxe filiałi (San Moisè, San Fantin, San Maurisio, San Beneto, Sant'Anzoło, San Vidal, San Samuel, San Gregorio, San Vio, Sant'Agnexe, San Trovaso, San Barnaba e San Rafael.

Durante łe sopresion napołeoneghe gà avùo a łe so dipendense San Vidal, San Maurisio e San Fantin ma dal 1967 ła Ceza xe retoriàl dipendendo da San Moisé[1]

Descrision canbia

Costruìa da nòvo inte el 966 e inte el 1105 a cauxa de vari incendi, ła sièra atual se ga avùo drìo el restauro capità inte el 1680[1].

Fasàda canbia

L'interno de ła Ceza xe òpara de l'architeto Giuseppe Sarti da Morcote, caolaoro del baroco. Ła xe costituìa da na serie de nìcie co statue e basoriłievi intervałàe da cołone ioniche (fàsa inferior) e corinsie (fasa superior). Ła statua ne ła nìcia sentràl del segondo ordene, rafegurante Antonio Barbaro sul sarcofago, xe stàda atribuìa al scultor fiamingo Giusto Le Court mentre łe quatro statue dei so fradèłi xe atribuìe al so arlèvo el todesco Enrico Merengo. Łe nùmaroxe vitorie inte i penàci e i Atlanti xe atribuìi a Tommaso Rues.

Ła fasàda de ła Ceza xe stàda definìa da John Ruskin co ła fasàda de ła Ceza de San Moisé na Manifestasion de insołènte esendo ste qua dedicàe escluxivamente a ła cełebrasion de do famegie e non de Dio.[2]

Interno canbia

Ła Ceza drento gà na navàda ùgnoła co tre capèłe laterane retangołari par banda. L'abside, logàda sol lai oposto rispèto a l'intràda, xe anca staltra a pianta quadra e ła xe covèrta da volta a stèła. Su l'altèr maxor, so' łe bande del tabernàcoło, ghe xe do sculture rafeguranti l'Annunciazione òpare de Enrico Merengo.

Atraverso un àndio intrà ła prima e ła segonda capèła de drèta se riva ne ła Capèła Mołìn, co a sànca ła tèła Madonna col Bambino e San Giovanni, l'ùgnoło dipinto de Peter Paul Rubens conservà a Venesia, a l'ingrèso de ła capèła ghe xe San Vincenzo Ferreri de Giambattista Piazzetta e Giuseppe Angeli (1750).

Ne ła segonda capèła de drita, po', sora l'altèr, ghe xe ła statua de San Gregorio Barbarigo òpara de Giovanni Maria Morlaiter.

Organo a cane canbia

So l'anpia cantoria łignea logàda so' ła parède fondàl de l'abside trova longo l'organo Mascioni opus 321, costruìo inte el 1914. El strumento a do tastadùre e pedałiera e a trasmision pneumadega, xe contegnùo in una scatòła scolpìa ricamente e tramexàda in tre canpàe da quatro cołone grande de stìl corinsio. Eco qui soto ła conpoxision fonega

Prima tastadùra - Grand'Organo
Repién
XV 2'
Prinsìpal 16'
Prinsìpal 8'
Otava 4'
Dolse 8'
Cornéto
Segonda tastadùra - Espresivo
Spontón 8'
Vioła 8'
Concerto viołe 8'
Flauto 4'
Pedàl
Contrabaso 16'
Armonico 8'
Union e acopiamenti
Union I-P
Union II-P
Union II-I
Grève II-I
Alta II-I

Bibliografia canbia

  • Martin Gaier, Facciate sacre a scopo profano. Venezia e la pułìtega dei monumenti intrà Quattro e Settecento. Istituto Veneto di Scienze, Lettere ed Arti, ISBN 88-88143-14-9.

Note canbia

  1. 1,0 1,1 Informazioni dal Sistema Informativo Unificato par le Soprintendenze Archivistiche Archivià il 10 de zunjo 2015 in Internet Archive. .
  2. John Ruskin,Le pietre di Venezia. Mondadori, Oscar classici 2000. ISBN 88-04-47677-X

Altri progeti canbia


Łigadùre foreste canbia


Controło de autoritàVIAF (EN233880025 · LCCN (ENn98016725 · GND (DE4571982-2 · BAV ADV11364664 · WorldCat Identities (ENn98-016725
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikipedia.org/w/index.php?title=Ceza_de_Santa_Maria_Zobenigo&oldid=1163727"