Coreca
Coreca (Coraca o Corica, inte la grafia antiga in diałeto locałe) ła ze 'na frasion de el comune de Amantea, in provincia de Cosenza, al confin co Campora San Giovanni.
  | |
| Pozision | |
|---|---|
| Stato | Itàłia |
| Rejon | Całabria |
| Provinsa | Cozensa |
| Comuni de l'Itałia | Amantea |
| Popołasion | |
| Totałe | 700 (2017) |
| Densità | 175 hab./km² |
| Zeografia | |
| Àrea | 400 ha |
| Altitùdene | 8 m[1] |
| Còdazi de identifegasion | |
| Còdaze postałe | 87032 |
| Fuzo oràrio | |
| Prefiso tełefònego | 0982 |
|
| |
Zeografia fisega
canbiaTeritorio
canbiaCoreca ła se afasa a ovest so el mar Tiren meridional e ła ze sircondada da el caołogo comunal de Amantea fin a sud, indove el scumisia el confin co Campora San Giovanni. El teritorio el consiste prinsipalmente in un promontorio rociozo; inte ła parte pianejante el sorge el sentro sitadin. El conprende anca na zona cołinare e anpie spiaje. El clima el ze mite.
Storia
canbia
Inte ła antighità, a el arivo de i primi cołoni gresi corinti par ła natura rigojosa che ła ricordava el teritorio nadal de ła Corinsia e ła numeroza prezensa de corbati, la ze stada ciamada Κόρακας (Korakas) che ła vołe dire propio "łogo de i corbati". Ma inte el teritorio no ghe ze mai stai insediamenti fisi, ma pitosto 'na sorta de scało co un porto picinin: infati su calche carta el vien signà (fin ai primi ani del XVIII secoło) cofà Ager Caricum (da ła dominasion romana in avanti ła ga ciapada 'sta nova denominasion), inte łe rote tra Temesa e Terina par łe Eolie (infati łe ìzołe le ze distanti 65 mija da ła Costa de Coreca), da cua el diałeto antico Corica. I se ga renvegnui de i reperti de sta testimoniansa, che dèso i ze custodii a Rezo Całabria e a el British Museum di Łondra.
Coreca ła ze senpre restada un ponto inportante par le bazi de vedeta durante el corso de i secołi, ma non ła se ga mai desviłupada, a difarensa de ła visina Amantea e a i paezi cołinari łimitrofi cofà Aiello Calabro e Lago. Particołarmente inportante el ze stà el stratezego Casello da Tonnara, ancuo in rovina.
Ła popołasion ła ze in parte disendente da alcune fameje de i paezi łimitrofi vegnue fin da el 1800 a insediarse inte i łoghi de ancuo. Int'el 1943 ła ze stada un ponto stratezego par łe operasion de i ałiai, in partticołar grasie a ła Turriella (un fortin di orizene arabo-normana) inoparà da i anglo-americani par łe operasioni de signaletega morse, da cua ła nomenclatura atuałe par ła inglezizasion de el nome, dal momento che in ingleze “Corica” el si scrive “Coreca”.
Inte i ani sincuanta, data la scarsità de łavoro e ła mizeria de el dopoguera, i corachezi i ze emigrai in Venezueła, inte ła speransa de un futuro mejo e de un ritorno in patria. Inte i ani sesanta, grasie al desviłupo econòmego e a el recupero da ła economia itałiana, Coreca ła ze diventada 'na meta turistega e radioamatoriałe. Se ricorda cofà 'na de łe prime pioniere de ła radiodifuzion privada Radio Coreca (serada int'el 1996). El 20 de majo 1974 par merito turistego la contrada ła vien promosa co decreto prezidensial a frasion.
Inte i primi anni novanta el ze scuminsià el declin de Coreca, par ła mancansa de adeguatesa de struture e servisi vari, favorendo ła visina Campora San Giovanni e el caołogo comunale.
Int'el 2008 ła frasione par decreto comunal ła aumenta el so territorio, anetendo: Marinella, Oliva e Stritture, pasando cusì da 2,5 km² a 4 km². Da el 2013 el ze inizià un lento ma profondo rinovamento e presa de cosiensa par far risorzer Coreca, grasie anca a i zovani łocałi e a altre asosiasioni culturałi.
Monumenti e łoghi de interese
canbiaCeza de ła Madona de i Anzołi
canbia
El 1º de otobre 1964 i scumisiava i łavori par ła costrusion de ła Ceza de Coreca, che ła vegnarà intitołada a ła Madona de i Anzołi. I łavori i ze stà finii int'el 1965 a ła presensa de łe autorità de el periodo. De stil moderno ma tanto sobria, ła połe contegnere 65 persone. Tuti i ani, durante ła festa patronałe (el 22 de agosto), ła ghe ze 'na prosesion par łe strade de el borgo sentral.
Grote
canbiaŁe stae tanto importanti int'el teritorio, sora-de-tuto durante ła seconda guera mondiałe, cofà rifugio par i abitanti łocałi e par i soldai anglo-americani. In seguito łe ze stae doparade par łe manifestasion natałisie e pascuałi fin a i primi ani domiła.
Ła Tore de Coreca o "Turriella"
canbia
'Sta tore cuà, in parte crołada a el primo pian, ła ga serta importansa da el punto de vista storego, sendo un smisioto de stiłi che i se ga suseguii int'el corso de i secołi. Ła ze stada utiłizada prinsipalmente cofà vedeta da i arabi, daspò da i Normani e da i vari siori de el teritorio che i se ga suseguio fin a el arivo de łe trupe naziste daprima e aleade daspoò inte el secondo conflito mondiałe.
Ła se cata a nord de l'abitato, a el pie de el Colle Tuvulo. El se riva łà fasilmente da ła Strada de la Tonnara a nord e da ła Strada da Marinella a sud.
Sosetà
canbiaEvołusion demogràfega
canbiaI ghe viva 650 abitanti de i cuałi 200 soło inte el sentro sitadin, co 'na presensa de stranieri sirca pari a el 1% de ła popołasion.
Economia
canbiaŁa prinsipałe fonte econòmega de Coreca, cusì cofà inte ła visina Campora San Giovanni, el ze el setore turistego-alberghiero, che el se ga desviłupà grasie a łe bełese de ła costa: apresati i ze i scoji de Coreca, ritrati fin da i ani sesanta e indoparai par uzo radioamatorial. 'Na minoransa picenina ła ze dedita a ła agricoltura, co colture de segołe, agrumi e patate, ałevamenti avicołi e ałevamenti suini su scała industriałe.
El cuadro econòmego el ze completà da inpreze artizane inte i setori ediłisio, tesiłe, ałimentar, mobiłiar e mecanego. El ghe ze comuncue un serto taso de pendołarizmo direto a Cozensa, Łamesia Terme e Catanzaro.
Sudivizion teritoriałi
canbiaInt'el 2014 Coreca ła jera sudevidesta inte łe seventi contrà:
|
|
|
Voçi corelà
canbia
Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Coreca
el detien schemi gràfeghi so
