Wikipedia

Elio e le Storie Tese


Elio e le Storie Tese (a volte l'è scursà in EelST o Elii) el ze stà un grupo muzegałe itałian de Miłan, fondà da Stefano "Elio" Belisari inte el 1980.[1]

Infotaula de personaElio e le Storie Tese
Atività
Atività 1980 - 2018
ZènareRock còmego Cànbia el vałor in Wikidata
Àlbun27
Àlbun stùdio10
Àlbun dal vivo12
Àlbun compilation5
Repertòrio
Sito webelioelestorietese.it Cànbia el vałor in Wikidata











Facebook place: elioelestorietese
Twitter: eelst
Instagram: elioelst


MySpace: elioelestorietese


Youtube: UCITYW3eAeHzfiFfBx2JXOsw









Spotify: 61r4cE4aoOD50wPNhQ5fF7


iTunes: 77872977
Last fm: Elio+e+le+Storie+Tese
Musicbrainz: 09091934-c67a-43f3-9ca6-eeda1450f545
Songkick: 522145
Discogs: 191166


Allmusic: mn0000317717




El grupo el ga conosùo, inte'l tenpo, na popołarità senpre cresente, ałimentada prima da ła sircołasion de rejistrasion bootleg dei só spetacołi in łocałi cofà el Magia Music Meeting e el Zelig de Miłan, drìoman da ła publegasion dei primi àlbun e da łe numaroze aparision in tełevizion (Lupo solitario e L'araba fenice so Italia 1, a'l sèvito de ła Gialappa's Band in Mai dire Gol o de Claudio Bisio a Zelig).

Apresài e conosùi partegołarmente da un pùblego zovaniłe, inte'l 1996 i ze deventài famozi a łeveło nasionałe par ła só prima partesipasion a'l Festival de Sanremo, clasifegandose segondi co'l brano La terra dei cachi e vinsendo el premio della critica "Mia Martini". Inte'l 1999 i reseve a Dublin el premio come best italian act ai European Music Awards de MTV e inte el 2003 el premio "mèjo videoclip" ai Italian Music Awards de ła FIMI par Shpalman®. Inte'l 2011 i ze stài incoronài da Rockol e dai só łetori come "artisti itałiani de'l desenio 2001/2010". Inte'l 2012 i vinse el referendum promovesto da'l Mei ełezendose artisti sìnboło de ła mùzega independente itałiana. Tuti i só àlbun i ze deventài disco d'oro in Itałia. El disco Elio Samaga Hukapan Kariyana Turu el se ga clasifegà cuindezèzemo inte ła łista dei mèjo dischi itałiani de tuti i tenpi redizesta da ła revista spesiałizada Rolling Stone. Inte'l 2013 i partesipa par ła segonda volta in cariera a'l Festival de Sanremo, dopo 17 ani de asensa, clasifeganodse da novo segondi par el brano La canzone mononota e vinsendo darecao el Premio de ła critica "Mia Martini", cueło par el "Mèjo Arangiamento" e'l "Premio de ła Sała Stanpa Radio, Web e TV".

Da'l 1993 Elio e conpanji i ze anca prezenti in radio: insenbre a'l deejay Linus i conduze, so Radio Deejay, un apontamento radiofònego setemanałe da'l titoło Cordialmente.[2][3]

El 17 de otobre 2017, durando na intervista a ła trazmision Le Iene, i anunsia el desfarse de'l grupo dopo 37 ani de atività, in ocazion de'l cusìdito Concerto Definitivo che A se ga desvolzesto el 19 de desenbre a'l Mediolanum Forum.

El 15 de desenbre 2017 A ze sta anunsià ła só prezensa inte'l cast de'l Festival de Sanremo 2018[4], indove i se ga clasifegà ùltemi, e a indrìoman el só ùltemo Tour d'Addio inte i pałaseti itałiani. Ciò nonostante, anca dopo che'l grupo el ga łasà i ga saltuariamente rezistrà serti brani[5] e partesipà a programi tełevizivi e conserti.[6][7]

Storia canbia

Łe orìzene (1980-1988) canbia

 
Elio

El primo nucleo de Elio e le Storie Tese el se ga formà a'l Łiceo Sientifego Einstein de Miłan intrà el 1975 e el 1980. Inte ła stesa clase A zera iscrivesti Stefano Belisari, Luca Mangoni e Marco Conforti (fradeło de Sergio e futuro manager de'l grupo).[8] Stefano Belisari, che'l studiava flauto traverso a'l Conservatorio de Miłan, el ga conponesto ła só prima canson inte'l 1979 e el ła ga ciamà Elio, nome de'l protagonista de ła canson; par cuesto el ga desidesto che'l só nome d'arte el sarìa deventà propio Elio. Łe "Storie Tese" invese łe ga orìzene da ła fraze che A vien pronunsià inte'l disco MONO tono dei Skiantos, a l'inisio de ła trasa Eptadone, co se sente ła voze de Freak Antoni che'l pronunsia ła fraze C'ho delle storie pese. Da cuesto A ze nasesto el nome Elio e le Storie Tese, el grupo che ga fondà l'isteso Elio inte'l 1980.

Ła prima formasion ła ga ezordìo inte un conserto de'l łujo 1980 a ła festa de'l CAF San Siro, davanti a un pùblego de na diezena de pensionài: Elio a ła ghitara e a ła voze, "Cortellino" (Paolo Cortellino) a'l baso e "Zuffellato" (Pier Luigi Zuffellato) a ła baterìa. Cortellino el zera entrà inte ła formasion soło parchè el zera un amigo de Elio e el zera bon de sonar ła ghitara, ma no'l zera bon de deventar el basista fiso de'l grupo, perciò el ze stà sostituìo da Fabio Gianvecchio, a'l cuało Elio el ghe ga dazesto el nome de "Chiosco", e po' da Dario Mazzoli, che l'è stà ciamà "Scaffale"; ła baterìa ła ze pasada a "Cosma" (Roberto Sgorbati).

Inte'l 1982, Elio el ga desidesto de far entrar inte ła formasion de'l só conpleso el fradeło minor de'l só conpanjo de scoła Marco Conforti, Sergio, che'l studiava el pianoforte. A Sergio ghe ze stà dà el nome de "Tanica". In cuełi ani Cosma el ga desidesto de abandonar el grupo e el ze stà sostituìo da ła drum machine de Tanica. Elio e Tanica i ga tacà conponer canson inedite co'l tenpo el ga sostituìo łe cover dei Ramones e de ła Steve Miller Band; tra i primi brani conponesti da'l do, calcheduni dei pì fortunài i zera John Holmes, Cassonetto differenziato par il frutto del peccato, Silos, Pork e Cindy, Urna e Catalogna. Inte'l 1983 A ze entrà inte'l grupo una de łe mèjo ghitare rock de'l panorama miłaneze, "Cesareo" (Davide Civaschi), el ghitarista dei Urania, che inisialmente el gavea solche de far na breve aparision in conserto par sonar el łongo asoło de ghitara de ła canson Tenia, cover de Maniac, ma drioman no'l ze pì ndà fora da'l grupo. Elio el ga podesto abandonar ła ghitara e consentrarse so i rołi de cantante e frontman, de cuando in cuando ezibindose anca in pasagi co'l flauto traverso, come inte ła cason Sei pelosa sei scontrosa.

A'l 1984 resałe i primi bootleg dei conserti de EelST. Inte'l 1985, i Elio e le Storie Tese i partesiparà ad un provin par insider na so canson inte ła compilation Musica Metropolitana, tra łe canson prezentàe ze stà sełiesta Abbecedario, che'l ze devenjesto el primo brano insidesto in studio dai elii.

Inte'l 1986 Scaffale el ze stà sostituìo da Faso, che'l ga asumesto el nome de "Pranzo", drioman "Pasto" (nome che'l ze stà canbià parchè, come afermà da'l basista steso, el pareva na tolta in ziro de Jaco Pastorius) e infin "Faso". Inte'l 1986 Tanica el ga łasà tenporaneamente el grupo par seguir in tour i Righeira co'l cuało el gaveva za cołaborà scrivìndo ła canson L'estate sta finendo. In chel parìodo A ze entrà a far parte de'l staff l'amigo "Grussu" (Pierino De Luca), prima in cuałità de prezentador e afiancador inte i nùmari da avanspetacoło che i verzeva i primi conserti e drioman inte łe veste de manager tutofar inte'l parìodo tra el 1986 e'l 1989.

Fra el 1985 e el 1986 Elio e le Storie Tese i se ga ezibìi inte na serie de stòreghi conserti in łocałi miłanezi cofà el Magia Music Meeting e el Zelig. De 'st'altri spetacołi A ze stà reałizàe rejistrasion pirata so caseta che łe ga avesto na straordenaria difuzion soradetuto par i adołesenti de Miłan e de'l Nord Italia.[9] Ła frecuentasion del Zelig e dei só comici ła ghe parmete a'l grupo de sparimentar ła contaminasion tra mùzega e cabaret, tanto da indurli a partesipar a'l Festival de'l Cabaret de Loano inte'l 1986, avenjimento trazmetesto inte ła trazmision Cabaret par una Notte e probabilmente ła só prima aparision tełeviziva, inte ła cuała i cantava el só brano in ingleze mìa coreto The peak of the mountains, che dieze ani drioman el sarà insidesto inte l'àlbun Eat the Phikis, co'l titoło Second me, interpretà da James Taylor.

Inte'l 1987 A ze stà rejistrà n'altra memoràbiłe ezibision, che ga sircołà in bootleg co'l nome Live in Borgomanero, ła cuała scałeta ła jera conponesta da serte cover co'l testo modifegà come No Gianni no (Johnny B. Goode), Bidet (Beat It) e Vivi Rocco (We Will Rock You); e serti "claseghi" come John Holmes, Cara ti amo e Alfieri. Propio grasie a ła canson Vivi Rocco, Tanica el ga ciapà el nome de Rocco Tanica, nome in uzo tutora.[10][11] Inte'l 1987 A ze stà fata ła segonda insizion in studio dei EelST, che inte ła rancura Ele.menti, indove ze stàe inserie łe canson Silos e Pork e Cindy, che łe sarà po da novo insideste inte i àlbum Elio Samaga Hukapan Kariyana Turu e Italyan, Rum Casusu Çikti.[12][13]

Fra el 1987 e el 1988 Elio e le Storie Tese i ga fazesto łe prime aparision in tełevizion, inte łe trazmision Lupo solitario (1987) e L'araba fenice (1988).[14] Inte'l 1988 el grupo el se ga arichìo de un novo ełemento: el połistrumentista Paolo Panigada, drioman rebatezà "Mu Fogliash", "Fogliash" e infin "Feiez" (voze, parcusion, sasofono, ghitara).[10][15][16] El 1988 el ze l'ano de l'ùltema rezistrasion in studio di Elio e le Storie Tese prima de insider na só discografia parsonałe, overo el brano John Holmes (una vita per il cinema), uno dei majori sucesi de'l grupo, contenjùo inte ła rancura Lupo Solitario. Senpre in cheł'ano, na casetina de un conserto a Bołonja el jera finìo so ła scrivania de un produtor, Claudio Dentes, drioman rebatezà Otar Bolivecic.

I primi àlbun (1989-1991) canbia

 
Rocco Tanica

Grasie a l'incontro co Otar, el 6 desenbre 1989 Elio e le Storie Tese i ga riusìo a darghe a ła łuze el primo àlbun Elio Samaga Hukapan Kariyana Turu.[1][14][15][17] A ła baterìa ga sonà par ła prima volta Curt Cress, turnista todesco.[14][17] L'àlbun el conprendeva racuanti clàseghi de'l grupo, za noti a'l "pùblego de łe rezistrasion pirata", e el ze stà un suceso, tanto da véndar oltra sentomiłe copie 'pena che'l ze venjùo fora so'l marcà.[15]

Notasion canbia

  1. ↑ 1,0 1,1 Elio e le Storie Tese, La Stampa, 15 gennaio 2013. entrada il 19 febbraio 2013 (archivià dal URL orizenałe il 18 febbraio 2013).
  2. ↑ Sito ufficiale di Cordialmente, Radio DeeJay. entrada il 17 febbraio 2011 (archivià il 22 febbraio 2011).
  3. ↑ Angelo Di Mambro, op. cit., p. 105 .
  4. ↑ Sorpresa Elio e le Storie Tese: sul palco di Sanremo 2018 con "Arrivedorci", in Il Dì, 16 dicembre 2017. entrada il 21 dicembre 2017 (archivià il 22 dicembre 2017).
  5. ↑ web|url=https://elioelestorietese.it/blog/posts/la-partita-di-volley/%7Ctitolo=La (ligo ronpesto dispunìbiłe in Internet Archive; védarse el istòrego, la prima version e ła ùltema). partita di Vollèy | Elio e le Storie Tese|sito=elioelestorietese.it|accesso=2019-10-04}}
  6. ↑ Elio e le Storie Tesewww.facebook.com. entrada l'8 novembre 2018.
  7. ↑ Capodanno con Elio e le storie tese", in viaggiare in puglia, 31 dicembre 2018. entrada il 3 gennaio 2018.
  8. ↑ Angelo Di Mambro, op. cit., p. 9 .
  9. ↑ Elio e le Storie Tese, op. cit., p. 61 .
  10. ↑ 10,0 10,1 Eror: <ref> nisun testo par el marcador marokbio
  11. ↑ Angelo Di Mambro, op. cit., p. 117 .
  12. ↑ Elementi (LP 1987), Marok.org. entrada il 6 novembre 2011 (archivià il 25 ottobre 2011).
  13. ↑ Musica Metropolitana (LP 1985), Marok.org. entrada il 6 novembre 2011 (archivià l'11 aprile 2012).
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Elio E Le Storie Tese, OndaRock.it. entrada il 6 novembre 2011 (archivià il 10 novembre 2011).
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Eror: <ref> nisun testo par el marcador eelstbio
  16. ↑ Angelo Di Mambro, op. cit., p. 187 .
  17. ↑ 17,0 17,1 Elio Samaga Hukapan Kariyana Turumarok.org. entrada il 6 novembre 2011 (archivià il 18 novembre 2011).
Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wikipedia.org/w/index.php?title=Elio_e_le_Storie_Tese&oldid=1151919"