Scoła Grande de Santa Maria de ła Misericordia
La Scòła Granda de Santa Maria de ła Misericordia (o de Santa Maria de Valverde) gera stàda na scòła (confraternita) de Batùi de Venesia ativa dal 1308 al 1806. La so storia xe łigàda a quèła de ła Céxa de l'Abasia de ła Mixericordia, nei pressi de ła cuała gà costruìo do sedi tutora conservàe e cognossùe come Scòła vècia de Santa Maria de ła Misericordia e Scòła nòva de Santa Maria de ła Misericordia.
La Scòła vècia de Santa Maria de ła Misericordia
canbia.JPG)
Xe un edificio de notevòłi dimension che coverxe sol fianco el sotoportego final de ła fondamenta omonema , inte el sestièr Canaregio; ła fasàda xe a cantòn co quèła de ła céxa.
Tiràda su inte el 1310, xe stàda più volte slargàda insìn a ciapàr l'aspeto che ga anca ancùo gotico verso ła metà del XV secòło. El portal gera parecià da un sercèło del vero dei rełògi (lunèta) co sculture atribuìe a Giovanni Bon, drìoman asportàda ed ora conservàda al Victoria and Albert Museum de Łondra.
Non tanto tempo dopo ła Scòła gà decixo de trasferìrse ne ła sede più granda oltra el Rio, mentre sto edificio gà risevùo l’Arte dei Tesidóri de Séda insìn al 1806.
Nei so anpi anbienti Tintoretto e i so agiuti gà depenxesto (in più parti drìoman unìe in loco') el Paradiso che nobiłìa ła parède de fondo de ła Sala del Maggior Consiglio del Palazzo Ducale [1].
Ancùo ła xe sede dei dei łaboratori de ła Soraintendensa Speciałe par el Patrimonio storico, artistico ed etnoantropologico e par el Poło Muxeałe de ła sità de Venesia e dei comuni de ła Gronda łagunàr.
La Scòła nòva de Santa Maria de ła Misericordia
canbia
El progeto de sto inponénte edificio, resta non conpletà, viene xeneralmente atribuìo a Jacopo Sansovino (che podarìa invese aver risevùo l'incàrgo de continuàr un laor xa inpostà da altri [2]). L’architeto ghe gà laorà dal 1534, ed i laori xe andài vanti insìn al 1583, col xe intervegnùo ad inaugurarla el doxe Nicolò Da Ponte [3].
La sała al pepiàn xe spartìa in tre navàe da cołone binàe, mentre al piàn superiór se gà si ha un vastissimo sałón destinà a łe riunión dei confradèłi ed afrescà da ła scòła de Paolo Veronese. Se ghe conserva notevòłi dipinti andài despersi drìo ła sopresion del 1806, quando l’edificio xe stà destinà ad uxo miłitàr.
Inte el XX secoło xe deventà sede de inianti sportivi e'l sałón del pian soràn gà ospità par tanto tenpo ła Reyer Venezia Mestre|Reyer Venezia, ła squadra de bałacanestro de ła sità. Atualmente xe in corso i laori par trasformarlo in un auditorium.
-
-
Auditorium
_-_Interior.jpg)
_-_Interior_1st_Floor.jpg)
Note
canbia- ↑ Guida d'Italia – Venezia. 3a ed. Milano, Touring Editore, 2007. ISBN 978-88-365-4347-2.
- ↑ Marcello Brusegan. La grande guida dei monumenti di Venezia. Roma, Newton & Compton, 2005. ISBN 88-541-0475-2.
- ↑ Cesare Zangirolami. Storia delle chiese dei monasteri delle scuole di Venezia rapinate e distrutte da Napoleone Bonaparte. Venezia, Filippi Ed., 2007.