Difarense intrà łe version de "Gaio Giulio Cesare"

|PostNasionałidà =, considerà uno dei personaji pì inportanti e influenti dełade ła [[istoria|storia]]

El xe considerà dai storeghi so contemporanei el primo inperador de Roma, e el xe sta determinante 'ntel pasajo dałada ła Republica Romana a queła inperiałe. El xe sta ''dictator'' de Roma ała fine del [[49 a.C.]], 'ntel [[47 a.C.]] e ancora 'ntel [[46 a.C.]] conco carica dexenałe, dal 44 a.C. come ditatore perpetuo. Łe so conquiste miłitari in [[Gallia Transalpina]] łe ga estexo el dominio romàn fin a ł'[[Osèano Atlàntego|Oçeano Atlantego]] e al [[Reno]]. El ga Portà romani a invadare par ła prima volta ła [[Britania (provincia romana)|Britania]] e ła [[Germania (provincia romana)|Germania]] e a conbatare in [[Spagna romana|Spagna]], [[Grecia romana|Grecia]], [[Egitto (provincia romana)|Egitto]], [[Ponto (geografia)|Ponto]] e [[Africa (provincia)|Africa]].

Ł'acordo par ła spartision del poter conco [[Gneo Pompeo Magno]] e [[Marco Licinio Crasso]] (che eò ga ciapà el nome de [[primo triumvirato|Primo Triumvirato]]) el ga segnà el scuminsio de ła so aséxa. Dopo ła morte de Crasso ([[Bataja de Carre|Carre]], [[53 a.C.]]), Cesare el se ga scontrà conco Pompeo e ła fasion dei [[Ottimati|''Optimates'']] par el controło dełodel Stato. Intel [[49 a.C.]], de ritorno dałada ła Galia, guidando łe so łegion atraverso el [[Rubicone]] (ocaxion indove el ga pronuncià el çełebre «''[[Alea iacta est]]''»), Cesare el ga scadenà ła [[Guerra sivil romana (49 a.C.)|guera sivil]], conco ła qual el xe diventà el capo indiscuso de Roma: el ga batù Pompeo a [[bataja de Farsalo|Farsalo]] ([[48 a.C.]]) e sucesivamente i altri ''Optimates'', tra cui [[Catone Uticense]], in Africa e in Spagna. Co ł'asunsion dełade ła ditatura a vita, el ga dà scuminsio a on proceso de radicałe riforma dełade ła società e del goerno, riorganisando e sentrałisando ła burocrasia republicana. El so operado el ga provocà ła reasion dei conservadori, finché on grupo de senadori, capezà da [[Marco Giunio Bruto]] e [[Gaio Cassio Longino]] no i ga cospirà contro de łù, copandoło ałe [[Idi de Marso]] del [[44 a.C.]] Intel [[42 a.C.]], apena du ani dopo el suo asasìn, el [[Senado romano|Senado]] ło ga deificà ufisialmente ełevandoło a [[Rełigion romana|divinità]]. Ł'eredità riformatrice e storega de Cesare ła xe sta quindi sunà su da [[Augusto (inperador romano)|Ottaviano Augusto]], so neodo e fioło adotivo.

Giulio Cesare el xe nato el [[12 de lujo|12]] o el [[13 de lujo]] del [[100 a.C.]] a [[Roma]] da na vecia e nota fameja [[patrisiato|patrisia]], ła [[Gens Giulia|''Gens Iulia'']], che a se dixeva disendente da [[Iulo]] (o ''Ascanio''), fioło del prinsipe [[Ilio|troiano]] [[Enea]], secondo el mito fioło a so volta de [[Venere (divinità)|Venere]].<ref>[[Velleio Patercolo]], ''Storia Romana'', II 41,2<br />[[Plutarco]], ''Cesare'', 69,1<br />[[Svetonio]], ''Cesare'', 88<br />[[Cassio Dione]], ''Storia Romana'', XLVII, 18,6<br />[[Appiano de Alessandria|Appiano]], ''Le guerre civili'', II,106,149</ref> Al culmine del so poter, intel [[46 a.C.]], Cesare par sotołineare ła so disendensa dałada ła dea el ga dedicà a Venere Genitrice on tenpio intel novo [[Foro de Cesare|Foro]] da łu fato tirar su.