Ceza de San Moizè

	Ceza de San Moisé
Epònemo	Mosè (it)
Dati
Sorte	Ceza
Architeto	Alessandro Tremignon
Costrusion	796; 1105; 1632
Dedicà a	Mosè (it)
Caraterìsteghe
Stiłe architetònego	architettura barocca italiana (it)
Materiałe	cuareło
Canpaniłe
Pozision
	Venesia
Pozision	San Marco
	45°25′59.1″N 12°20′09.41″E
Atività
Diòseze	Patriarcàdo de Venesia
Rełijon	Catołega

La céxa de San Moisé xe un edificio lerigióxo de ła sità de Venesia, situà inte el sestièr de San Marco. Poco łontàn se łevàva l'omonemo storego teatro d'òpara, el teatro San Moisè.

Storia

Segóndo łe cronache antighe, l'edificio orixinàl sarìa stà tirà su inte el tardìvo VIII secoło da łe famegie dei Artigeri e dei Scoparii e sul prinsipio gera intitołà a San Vittore. El Sansovino riporta l'ano 796, sensa paràltro baxarse su na fonte segura. Insìn dal scominsio par eser deventàda parochiàl, ma se gà notisie esplicite sui piovàni soło che dal XII secoło.

Inte el 947 ła Ceza xe stàda caxamentàda da Mosé Valier e par so vołontà xe stàda consacràda al personàxo biblico di cui portava el nome. La Ceza xe oncora stàda ricostruìa inte el 1105, drìo el famoxo incendio che gavea desfà Venesia, e infine inte el 1632. Inte el 1810, a cauxa de łe stride napołeoneghe, ła parochia xe stàda sopresa e xontàda a San Marco^[1] .

Descrisión

La so masìsa fasàda in stiłe baroco, fenìa inte el 1668, domina el canpo omonemo. Xe òpara de Alessandro Tremignon e ła xe stàda finansiàda da un laso del patrisio Vincenzo Fini, el cui busto conpare sòra ł'intràda prinsipàl.

A ł'interno xe prexenti dipinti e sculture del XVII e XVIII secoło. Infra i dipinti xe posìbiłe amiràr la Lavanda dei piedi del Tintoretto e na Ultima cena, atribuìa a Palma il Giovane.

El monumentàl altèr maxór xe anca un progeto del Tremignon co ł'òpara scultorea de Enrico Merengo. El sfóndro pitorego co anxołi xe del pentór venesiàn Michelangelo Morlaiter.

La navàda sentrałe ospita ła tavèła del finansièr scosexe John Law che gà fondà ła Conpagnia de Osidente finałixàda al sviłupo de ła vałe del Missisippi e che se gà ritirà a vìver a Venesia inte i ultimi ani de ła so vita, dopo ch'el gaveva subìo na serie de rovèrsi finansiari.

Anca inte ła sagrestia se trova òpare de Michelangelo Morlaiter: San Matteo, San Vincenzo Ferrari, San Carlo Borromeo.

L'altèr maxór de Enrico Merengo co sfóndro de Michelangelo Morlaiter

La parochia

La parochia de San Moisè, ristabiłìa inte el 1967, conta 1.255 abitanti^[2]. Inte el so teritòrio xe conprexe anca ła Baxełega de San Marco (catedràłe cołegiàda ma non parochiałe) e łe Ceze de Santa Maria del Xegio (retoriałe), San Fantin (vicariałe) e Santa Croxe dei Armeni (indove se desvòlxe el rito armèn-catòłico. El paròco atuàl xe anca visdòmino de San Marco-Casteło^[3].