Drive In

Drive In el ze stà un programa tełevizivo itałian de zènare commedia ideà e scrito da Antonio Ricci, trazmeso co cadensa setimanałe in prima serada, da'l 1983 a'l 1988 so Italia 1. El gaveva otenjùi un gran suceso, entrando inte'l costume nasionałe de'l tenpo, contribuindo a portar a ła rebalta numarozi parsonaji de'l spetacoło itałian e devenjendo uno dei programi-sìnboło de ła tełevizion itałiana dei ani 80 de'l XX sècoło.

El programa el ga ezordìo el 4 otobre 1983 e l'è stà trazmetùo so'l scominsio el marti, mentre da ła segonda edision el zera ndà in onda ła doménega, fin a cuando che'l ga serà, el 17 apriłe 1988. In onda a l'inisio co pontade de na soła ora, dao che el grando rescontro el ga vedùo presto radopiar ła só durada, razonzendo ponte de oto miłion de spetadori. Dopo ła fine, el posto inte'l pałinsesto tełevizivo el ze stà po' ciapà da Emilio, che'l acołiarà a só volta tanti ei presedenti volti de'l Drive In. Inte'l 1988 Greggio e D'Angelo i ga pasà a condùzer prima Odiens e po' ła prima edision de Striscia la notizia, programi senpre ideài da Antonio Ricci e che, insieme a tante altre «trazmisioni-satełite» da łu partorìe, de fato i portarà vanti l'eredità de'l programa.

Storia

Ła prime edision, scrtta da Antonio Ricci co Alessandro Piccardo ed Ezio Greggio, l'era stà direta da Giancarlo Nicotra, mentre łe sucesive łe jera stà scrite co ła cołaborasion de Franco Mercuri, Aldo Rami, Lorenzo Beccati, Max Greggio, Michele Mozzati, Gino Vignali, Gennaro Ventimiglia e Matteo Molinari, co ła rezìa afidada a Beppe Recchia. Ła prima edision (1983-1984) ła zera stà rezistrà inte i Dear de Roma; da ła segonda edision (1984-1985) el programa l'era stà trasferìo a Miłan, dovec che'l ze restà fin a l'ùltema edision (1987-1988).

El 31 desenbre 1983 ze stà trazmesa a redi unifegàe so łe do redi de l'ałora Fininvest, Canale 5 e Italia 1, na pontada spesiała de'l programa intitołada Capodanno al Drive In.

Tra el 1991 e el 1992, durando ła fasa de mezozorno, el programa l'è stà reproponesto da Italia 1 co un difarente montagio, rancurando in onji pontada suparzó trenta menuti de spesoni: tra un bloco e cheł'altro A venjiva par zonta mandàe in onda alcune intarviste ai protagonisti, i cuałi i contava anedoti revardo el programa. Inte l'istà de'l 2003, par sełebrar el vintenałe da ła messa in onda de ła prima pontada, Canale 5 ła ga mandà in onda na serie de cuatro pontade co'l mejo de Drive in, ciamàe Drive In Story.

Inte l'otobre de'l 2013, in ocazion dei trent'ani de ła trazmision, ze stà mesi in vendita sìe DVD, a cadensa setimanałe, co tuto el mejo de łe edision. Ła rancura ła ze curada da'l Fabio Freddi, esperto de comunegasion. Oltra ai sketch, ze stà insarìi brevi intarventi de Carlo Freccero, Angelo Guglielmi e Giampiero Mughini. El 4 desenbre de'l mèdemo ano ze stà in azonta trazmeso so Canale 5 Drive In - L'origine del male, un documentario reałizà par sełebrar el trentenałe da ła prima mesa in onda de'l programa.

El programa

Anbientà inte un drive-in, co ła senografa curada da da Graziella Evangelista e Enzo De Camillis, inte łe prime edision el cołante de łe visende el zera raprezentà da'l tentadivo, da parte de'l propietario de'l łocałe (Gianfranco D'Angelo), de aprofitar, insieme a'l só zòvene ajutante (Greggio), de un inzenuo e malcapità cliente (Enrico Beruschi) el cuało łì el ndava par cortezar ła procase e dezbonigołada casiera (Carmen Russo, drioman sostituìa da Lory Del Santo) nonché par sercar un fià de evazion da ła vita cotidiana, in partegołar modo da l'oprimente mujer (Margherita Fumero).

Ła strutura de'l programa ła jera muada da ltri varietà tełevizivi dei ani presedenti come Non stop ma anca A tutto gag, Tutto compreso e Due di tutto, introduzendo comuncue senjifegadive novità, come recordarà el só ideator Antonio Ricci: «gavevo in mente de crear na trazmision tuta de comici: pativo łe canson, i bałeti, i ospiti de'l varietà clàsego», dándoghe cusì vita a uno show che, par só stesa amision, el zera «un zmisioto de zènari, na via de mezo tra sit-com, varietà, efeti speciałi, satira połitega, parodie, gag, barzełete, tormentoni». Caratarìsteghe sałienti łe ze stàe ła vełosità dei canbi de sena, monołoghi e parodie de film séłebri insieme a speson de comiche, novi cabaretisti che tra el pùblego i resitava i só sketch uno drio cheł'altro e rapide gag intarvałàe da intarmezi bałà, el tuto co un tajo de rezìa e un montagio incalsante che'l consentiva l'insarimento dei spot publisitari sensa intaronper el ritmo; na vera e propia òpara de «rotura» danansi a l'istitusionałizà mondo dei varietà itałiani de'l tenpo, nonché l'ideałe par ła nasente tełevizion comersiałe de ła cuała Drive In ła ga finìo par deventar el programa comico pì raprezentativo de'l desenio. Par dirla inte łe parołe de uno dei só protagonisti, Ezio Greggio, «Drive In el ga senjà un canbio zenerasionłe e de stiłe inte'l varietà tełevizivo che nisun el ga senjałà ła fine de'l prezentador tradisionałe, dei sałamełechi e dei tenpi morti, ła nàsita de un varietà satirico tuta sostansa e njente fumo».

El cast

Tra i comici che i se ga fati conóser da'l gran pùblego o i ga consołidà ła só popołarità grasie a ła partesipasion a'l programa, A se recorda Giorgio Ariani, ła copia Syusy Blady e Patrizio Roversi, Massimo Boldi, Enzo Braschi, Olga Durano, Isaac George, Malandrino e Veronica, Guido Nicheli, Carlo Pistarino, Lucio Salis, Caterina Sylos Labini, Teo Teocoli, i Trettré, el Trioreno, Sergio Vastano, Mario Zucca, Francesco Salvi, Zuzzurro e Gaspare e Giorgio Faletti; inte ła major parte dei cazi A se tratava de volti ancora sconosùi ai pì, che i trovarà fama propio grasie a'l programa. Tra łe protagoniste femenine conpariva, oltra a ła za sorasitàe Russo e Del Santo, Tinì Cansino, Nadia Cassini, Antonia Dell'Atte, Eva Grimaldi, Cristina Moffa, Johara ed Ambra Orfei. I testi i jera stà scriti da autori a volte ezordienti come Ellekappa, Gialappa's Band e Gino e Michele.

Łe Ragazze fast food łe zera un grupo de toze in abiti dezbonigołà, che inte ła só prima aparision de'l 1984 łe zera sincue: Francesca Colombo, Sofia Frisone, Fabiana Telve e Giuliana Crespi, capitanate da Tinì Cansino. L'ano drio el grupo el zera cresesto a sete: confermàe Sofia Frisone, Giuliana Crespi e Francesca Colombo, se zontarà Luciana Ricca, Patrizia Sala e Toti Botta, senpre co Tinì Cansino leader. L'ano daspò ancora Giuliana Crespi e Patrizia Sala łe sarà sostituìe da Marta Marioni e Ritanna Carpenter e, inte l'edision finałe, a'l posto de łe do ùlteme mensonàe se zontarà tre nuove toze, Cyssa Zaugg, Sabrina Pugi e Cristina Garavaglia, cuindi senpre sete Fast Food ma sensa pì na leader spesìfega come che A jera ła Tinì Cansino, che infati no ła conparirà njanca pì inte i stacheti. Curiozo aspeto de l'ùltema edision A zera stà el védar in calche stacheto Sofia Frisone, che parò no ła aparirà mai inte łe pontàe cofà łe altre, e na nova fast food, Claudia Milioto, che, a'l raverso, invese ła conparirà in maniera asàe fimera inte'l programa ma mai in nisun stacheto.

Durando el sevitarse de łe edision a st'altre A zera stà afiancà un grupo de sete toze zovenote, definìe łe Monelle, algune de łe cuałe łe sevitarà po' ła cariera inte'l mondo de'l spetacoło come bałarine (Marianna Fontana) o prezentadore (Cristina Beretta); ghe gera infin un terso grupo de toze, łe Bomber, overosipia łe toze preposte a ła seguresa.

Onji pontada ła venjea introduzesta e concludesta da un monołogo de D'Angelo, a volte scrito da Enrico Vaime, so i visi e manie dei itałiani (tra i altri ła setimana bianca, łe cliniche par cure dimagranti e i viłagi vacanse) o so'l comento de un evento de ła setimana. Inte ła prima edision el monołogo de serada a ła cuała seguiva ła sigla finałe, el venjiva inprovizamente intaroto da un viołento scravaso che'l fazeva scanpar i clienti; inte ła segonda edision ła piova ła zera stà sostituìa da un całigo fiso; inte ła tersa sigla ła zera stà sostituìa co na comica de Benny Hill.

Inte ła prima edision ghe ze stàe do sigle de testa: da l'otobre de'l 1983, un brano strumentałe conposto da Detto Mariano; da ła metà de marso de'l 1984 Zucchero zucchero, intarpretada da Cristina Moffa. Da ła segonda edision ła jera stà doparada cofà ùnega sigla Saxofono for Me ezeguìa da Roberto Negri. Na sigla de coa ła ze stà utiłizada soło durando ła prima e segonda edision, daprima La bambola, brano portà a'l suceso da Patty Pravo e cui reintarpretà da Carmen Russo, e drioman Bum bum cantiamo, intarpretada da Nadia Cassini.

Racuanti parsonaji de'l mondo de ła tełevizion, de ła mùzega e de'l spetacoło i ga amighevolmente resità un picoło cameo durado łe sincue edision inte'l programa, vedi Guido Angeli, Christian, Gary Coleman, Corrado, Serena Grandi, David Hasselhoff, Daniele Piombi, Marco Predolin, Memo Remigi, Donatella Rettore, Gigi Sabani, Mago Silvan, Ilona Staller, Little Tony ed Iva Zanicchi, oltra a un zòvane Pier Silvio Berlusconi. Tra i ospiti muzegałe A se recorda ła partesipasion dei Matt Bianco.

Łe parodie

• Durante ła cuarta stajon Massimo Boldi e Teo Teocoli i ghe ga dà vita a na parodia de Star Trek, intitołada Bold Trek. Teocoli el zera po' el prezentador de un programa so'l stiłe de Piccoli fans, i cui protagonisti i zera dei putełi (intarpretà da Boldi, Greggio e D'Angelo) trucà cofà i só cantanti prefarìi, via che po' èsar zmascarài e parài via da'l prezentador.
• Durante ła segonda edision zera stà prezentada na parodia intitołada Una brutta fazenda, ovvero Beruscao il penultimo mandingo. Protagonista A jera Enrico Beruschi insieme a ła só Margherituccia (Margherita Fumero) e a na Big mama (Edith Peters), che ła imitava co ironia łe telenovelas che łe ndava in onda inte'l parìodo e el titoło che'l parodiava el film Drum, l'ultimo mandingo.
• Inte ła tersa edision Beruschi e Fumero i zera protagonisti anca de n'anàłoga parodia in stiłe Frankenstein Junior ciamada Doctor Beruscus, co ospiti interpreti de ła canson itałiana e intarnasionałe.
• Durante ła cuarta e cuinta stazon A ghe zera stàe racuante parodie de film famozi, cofà Il nome della rosa, Indovina chi viene a cena?, Casablanca, La notte dei morti viventi, Il colore dei soldi, Il padrino e Mezzogiorno di fuoco, senpre co Greggio e D'Angelo inte łe parte dei protagonisti. Fra un sketch e cheł'altro, durando łe prime tre serie speso pasava anca speson intarpretài da'l comico ingleze Benny Hill e sketch de l'ator austrałian Paul Hogan, noto par ła saga de Mr. Crocodile Dundee.
• Inte'l córar de ła prima edision, D'Angelo, Greggio, Beruschi e ła Fumero interpretava in preza direta łe parodie de serti film, dove che'l protagonista el subiva łe sorti oposte respeto a l'orizenałe. In partegołar, inte ła parodia de Rocky Beruschi interpretava el roło de un puziłe famozo par aver perso tuti i incontri; l'ocazion par ła refada ła se ghe prezenta cuando che'l manager de Joe La Motta el ghe propone a'l só puziłe de repiegar su Rocky daspò el forfait de l'averasaro che'l gavarìa dovùo sfidar. Durante l'incontro, Joe el ze talmente seguro de bàter el fraziłe Rocky a'l ponto da conbáter co un walkman a'l ritmo de Vamos a la playa dei Righeira; Rocky, desfà dai pezanti colpi resevùi, el se vanta a l'aversaro, ma inavertitamente ła só man ła ghe casca so'l walkman, zirando fin a'l màsemo ła manòpoła de'l vołume; Joe el resta imatonìo e el croa zó a'l tapeoi. Rocky el ezulta increduło par ła vitoria, ma el vien copà de bote da ła stesa mujer e da'l manager, i cuałi i ghe gaveva scometesto tuti i só schei so ła vitoria de'l sfidante.
• Inte n'altra parodia, cueła de Anonimo veneziano, Beruschi interpreta el roło de un diretor d'orchestra cavełon che'l reseve ła vizita de ła só moroza, a ła cuała no'l sa come revéłarghe un fondo segreto. Tra na gag e cheł'altra A ze da recordar cueła de na prova d'orchestra co Greggio e D'Angelo inte'l roło de do muzeghisti i cuałi, insieme a'l resto dei conponenti, i trasforma un brano clàsego inte na varsion sinfònega de ła cansonIl ballo del qua qua de Romina Power. Inte'l finałe, cuando ła só findansada ła sta par repartir in tren, Beruschi el ghe reveła de aver ła scagiòła de testa.

I parsonazi prinsipałi

I atori e i comici i ga pronponesto inte i ani vari parsonazi bazà sia so l'imitasion de parsone reałe che so ła parodia de fenòmani de costume che i ga fazesto anca nàser na serie de tormentoni.

I parsonazi de Greggio

• el banditor de l'Asta Tosta ("oggetti tosti per tutti i gosti") el prezentava vari e inprobabiłi gadget łigà a parsonaji de ła połìtega e de'l spetacoło; gag recorente, el termenava eł só aparision proponendo un discutibiłe cuadro naif, prezentà cofà òpara de un serto Teomondo Scrofalo, e introduzesto co ła fraze «è lui o non è lui? Cerrrto, che è lui!»;
• el "Criticatrutto", parodia de un critico;
• mr. Taroccò "co l'acento so ła Q", parodia de un prestizador co'l tormenton «bada ben bada ben bada ben...» che'l gaveva come asistente el cunicio bianco Oreste prezentà come "só comersiałista";
• Spetteguless, parodia dei petegołesi e de'l gossip mondano («cronaca stop, novella express... più che notizie, spetteguless») co'l tormennton «chi ha cuccato la Cuccarini?»;
• el profesor Zichichirichì, parodia de'l siensà Antonino Zichichi;
• el dotor Vermilione, "psicologo santone", parodia de'l psicanałista Armando Verdiglione;
• el caocomico Gigio Gigi co'l só grupo "I gigioni" co Jimmy il Fenomeno e altri, a bordo de un camion;
• el condutor de'l quiz show "Testa di Quiz" dove che'l risuiva a vadanjar schei spinà ai concorenti e far vinser senpre chel steso concorente.

I parsonazi de D'Angelo

• el Tenerone: "l'animale più buono del mondo" (l'animałe pì bon de'l mondo), un putinoto conpletamente roza che el verso el zera "pippo, pippo, pippo"; na gag recorente cuando el parsonajo el se "emosionava", el retirava ła testa drento el corpo dizendo "emoziooone!"; par fargheła ndar fora, Ezio Greggio el gavea da strucarghe el fondo schena.
• Giovanni "John" Spadolini che'l discuteva a'l tełefono co Ronald "Ron" Reagan.
• Ła contesa Marina Dante delle Povere, imitasion de Marina Ripa di Meana, a'l tenpo uncora nota come Lante della Rovere, intarvistada da Roberto Gervaso; D'Angelo interpretava entranbi i parsonazi, łe cui batùe łe venjiva po' montàe in secuensa tramite un efeto de canpo e controcanpo. Ła contesa, che ła se fazeva intarvistar destirada sora de un łeto, ła descriveva onji só preteza fiama co ła fraze "un omaccione, con due baffetti da sparviero", e a ła fine de'l sketch ła riusiva a sedùzer "Gervasetto", che'l ghe saltava indoso. Marina Ripa Di Meana ła zera asé divertìa da l'imitasion, a'l ponto de rivar a menasar adiritura na cuereła se el sketch el fuse stà intaroto; anca Roberto Gervaso el zera ndà de parsona inte i studi prima par conóser e conplimentarse co i autori e po' par prezentar un łibro.
• Raffaella Carrà: anca eła intarvistada da "Gervaso" che'l zginsava do geti de łàgreme (definìe "taumatùrzeghe") verso el pùblego.
• Piero D'Angelo, parodia de Piero Angela, che'l conduzeva el programa Il mondo di Quirk Quork Quark inte'l cuało el contava de algune tipołozìe de parsone come se'l fuse un documentario sientìfego. Na gag recorente ła jera cueła in cui el condutor, co'l provava ad acavałar łe ganbe, el łansava un sigo de dołor.
• el sinjor Armando, che'l manjifegava ła bravura de'l propio cocker Has Fidanken che, par contro, el restava senpre imobiłe calsiase cosa A se ghe dizese de far. L'inperativo Has... Fidanken!!! el zera devenjùo in poco tenpo un tormenton de cuełi ani e el ze stà ideà da Enrico Vaime, come vari altri monòłoghi portài da D'Angelo a Drive In da'l 1983 a'l 1986. El can in realtà el zera de propietà de n'amigo de D'Angelo, el Zenerałe Paracadutista Giuseppe Palumbo, e el só vero nome el zera "Baby Dell'Aquila Bianca".
• Pippo Baudo e Katia Ricciarelli, protagonisti de ła serie de sketch noti come Anche i baudi piangono parodia de łe telenovelas sudamericane e co Baudo che'l posedeva un ałevamento de peruchini. Anca cui D'Angelo el interpretava entranbi i rołi.
• Sandra Milo, a l'època condutora de Piccoli fans, programa che'l venjia cui parodià co putełi che a ła fine de l'ezibision i venjiva regołarmente petufà da ła Milo. A 'sti sketch partesipava anca el culturista e performer Edo Soldo, che'l intarpretava el vałeto.
• Ciriaco De Mita: vestìo cofà un antigo grego, el se fazeva trasportar so'l palco da na biga, mentre che'l finzenva de sonar n'enorme moneda da 100 łire come se ła fuse na łira. Ła só entrada ła jera conpanjada da ła mùzega de'l sirtaki, che parò el se trasformava inte na vełose taranteła. Gag recorente: De Mita, doparando un specieto, el finzevav de védar el futuro traverso ła só testa pełada; in realtà se podeva notar come el specieto el servise a zminciar inte ła scoładura de ła toza a łe só spałe. Séłebre ła canson-tormentone: "Gos'è la viDa, se non G'è De MiDa?", parodiando ła canson de łe caramełe Morositas ed ezasperando el partegoałar acento.
• Giovanni Goria: D'Angelo inte i pani orientałezanti de Sandokan-Goria, parodia de'l połìtego democristian co'l tormentone: "Sono Sandokan-Goria, il presidente del consiglio più bello che ci sia".
• Gianni De Michelis con'l tormentone "Bon, bon, bon: ma che sagoma che son"; D'Angelo el ga recordà po' inte n'intarvista so'l Secolo d'Italia de'l 19 apriłe 2011 che "Ghe ze stà un tentativo de farme corézer l'imitasion de Gianni De Michelis. […] El beło el ze non soło go continuà a farla ma calche meze drioman, me ga ciamà el De Michelis par chiédarme de partesipar a un spetacoło in canpanja ełetorałe a Venesia. El gera eło a chiédarme de imitarlo. Ma go refiutà, no me pareva el cazo".

I parsonazi de Faletti

• Vito Catozzo, vardia zurada sorapezo, caratarizà da na parlada zgramategada e da un forte acento pujeze co tormenton l'inprecasion "Porch'il mond' che c'ho sott'i piedi!". El contava łe só visende famejari co ła mujer Derelitta ("un metro e quaranta di altezza per 140 chili"), łe sìe fie (Crocefissa, Derelitta jr, Addolorata, Immacolata, Selvaggia e Deborah), ma soratuto el fio, Oronzo Adriano Celentano Catozzo, de'l cuało Vito el fazeva de tuto par scóndar l'evidente omosesuałità.
• Carlino, adołesente de Passerano Marmorito, che'l entrava in sena dimandando a granda voze ndove che'l podese catar de łe donne nùe ana cui el sketch el seguiva senpre l'istesa canovasa co Carlino che'l scoverzeva i tradimenti de ła cunjada, ła cuała ła tentava de conprarne el siłensio co ła promesa de regałarghe un "giumbotto" (una de łe tante parołe strupiàe da Carlino). Fraze recorente: rifarendose a ła cunjada, Carlino el repeteva "c'ha due roberti...", fazendo rifarimento a'l só grando sen.
• El Testimone de Bagnacavallo, cargadura de un adepto de na seta miłenarista. El só tormenton el consisteva inte ła fraze: "Credete forse che io...E non vi veda?"
• El Cabarettista Mascherato, parodia de un inprobabiłe revołusionario travestìo da Zorro che in seła a'l só cavało Bronco el tenta de canbiar el mondo "portandoghe ai pòvari de spirito łe batùe robàe ai richi".
• Suor Daliso delle "Piccole Madri Addolorate del Beato Albergo del Viandante e del Pellegrino" a cui, de fronte a łe putełade de'l buło łocałe Mario Gilera, "veniva uno s-ciopone" e inpartiva sonore łesion a son de sciafasoni cosparzendose prima co àsido nitrico e gliserina.
• Poldo, insarviente de'l circo "Frollo, Frollo, Frollo e Schwartenegger" a ła reserca de'l só ełefantin.
• Topoligno, un orfano braziłian un fià raspon che'l gavea tre sorełe mazori de cołor e no'l capiva come mai łu el zera l'ùnego bianco. I só tormentoni i jera: "Topoligno è furbo ahaha..." e "Triplo vantaji, perché Topoligno è un povero urfaneji...".
• Stiłista. El fazeva un parsonazo vestìo propio cofà un vero stiłista, dove ła batùa tormenton ła jera : "Adalpina, taca la miusica"...

I parsonazi de Pistarino

• Un autista de autobus, el contava el mondo a'l de łà de'l só parabresa, barufando co tuti.
• Gite Pistarino, in onji pontada A venjiva contada na gita turìstega, che ndava da ła gita a'l santuario a ła setimana bianca a Courmayeur.
• Azensia de Viazi Pistarino.
• Someje Pistarino, un somejaro de moda e gossip.
• Inprobabiłe cantante łìrego.

Parsonazi segondari

• Enzo Braschi el parodiava i paninari miłanezi de'l parìodo, contando co finto zergo ziovaniłìstego i inprobabiło tentadivi de conbinar co l'altro seso (łe "sfitinzie") e de evitar łe represaje de altri esponenti de sotoculture zovaniłi. Inte łe stajon sucesive Braschi el ga parodià anca altre mode zovaniłi zustifegando i continui canbiamenti co ła nesesità de restar "de moda"; a ła fine el se ga prezentà vestìo da miłitar parché i ło gaveva ciamà a dezvólzer ła naja, che'l parodiava co'l ritorneło "...'gnornò", ironizando so'l "signor no" cuando che'l contava calcosa che no'l condivideva; el ze tornà ła stajon drìo inte łe vesti da paninaro che'l ghe insenjava a łe nove łeve come ndar de łe bone co'l tormenton: "con le donne bisogna essere biforcuti".
• Sergio Vastano el interpretava na serie de idołi zovaniłi parodiando i archetipi de ła sosietà de massa: tra de łori el "bocconiano", overo un studente univarsitario całabreze fora sede e fora corso, el "top-manager de natura ranpante", yuppie in tìpego stiłe ani otanta, che'l crede invano de convinser tuti de'l propio suceso, l'"inpresario saltron" e el "diavolo custode" de'l steso inparsonà so un sketch dopio.
• Francesco Salvi el prezentava do parsonazi, el camionista (nome in codice per i C.B.: "Totano2") che'l contava łe aventure dei só cołeghi camionisti, e el leader dei Budiny Molly, un metałaro.
• I Trettré i se ga produzesto in senete intarpretando prevałentemente łe parodie de algune òpare łetararie (come I promessi sposi, Romeo e Giulietta e via dizendo), e el roło dei połisioti a łe preze co inprobabiłi clienti e dei mèdeghi inte un pronto socorso.
• El do Zuzzurro e Gaspare, co'l raconto de łe inprobabiłi impreze de'l comissario co ła "łisca". Tormentone: Ce l'ho qui la brioche!!! (pronunsià da Zuzzurro). inte ła tersa stazon i do comici i ze stà afiancà da 'Isaia', stranbo parsonajo che'l tentava de replegar look e mimica de Marty Feldman, ciapando evidente ispirasion da'l parsonazo de "Aigor" da łu intarpretà in Frankenstein Junior (de'l cuało el reprendeva ła goba finta e el sajo co capuso) ciamà da l'ispetor Zuzzurro: "Faccia da strudel"!
• Caterina Sylos Labini ła intarpretava só mujer de "Coccovace onorevole Nicola", peone democristian orizenario de Spinazzola.

Critica

Durando i sincue ani de programasion ła trazmision ła ga otenjùo un notevołe suceso de pùblego, mentre ła critica de setor ła se ga prestà a racuante anałize, sia pozitive che negative. Da na banda, vari intełetuałi de l'època i gavea esprimesto apresamenti a'l programa: par el scritor Oreste Del Buono el ze stà «ła trazmisione de satira pì łìbara che ła se gabia vista e sentìa», el poeta Giovanni Raboni el ła gaveva descrivesta come «na spesie de conzenjo a rołogerìa a basisimo riscio», l'atore Vittorio Gassman el ne jera restà influensà tanto che'l ga dovesto «canbiar i ritmi in teatro» mentre par el zornałista Beniamino Placido «de tuti i spetacołi de varietà so ła sena el ze indubiamente el pì sparimentałe. E anca el pì sparigołà: na ventołada de batùe, un fogo de artifisio de trovàe», deventando cusì «na trazmision a ła cuała go ciapà amor adazio — ło confeso — ma stabilmente».

Anca el critico Aldo Grasso el spesifegarà, inte'l trentenałe de ła prima pontada, come el Drive In «no'l ze el manifesto de tuti i małi posibiłi de ła TV comersiałe (st'altra ła ze na intapretasion bigota), ma ła raprezenta pitosto l'ezplozività de ła cuełi ani, l'usida da'l grizor de ła Rai e dai ani de pionbo, l'eceso cofà nova forma de łenguajo (un eceso speso zbandierà co masa autoindulzensa come "trazsgresivo")».

Da l'altra, za durando ła só mesa in onda el show el zera stà criticà pa'ła prezensa de done formoze in abiti dezbonigołà, da l'irizoria prezensa sènega; ancora Grasso el suntarà tałe aspeto de'l Drive In parlandone come de'l łogo «in cui ła sedusion e ła małia eròtega de łe star hollywoodiane i ghe cede el paso a l'ostension e l'ostentasion de ła carne (e a na mersifegasion de'l corpo femenìn ciamada a notevołe fortuna sucesiva)». Ponot de vista respento da Ezio Greggio, par el cuało anca a distansa d'ani «i continua a scanbiar Drive In co Colpo Grosso che'l gaveva i nùi. Łe toze fast food łe jera pì vestìe de łe donine de Macario e Dapporto. Drive In el zera stra seguìo da łe fameje [...] Ghe jera el paninaro-ogeto, ghe jera el yuppie-ogeto, ghe zera łe aste tełevizive-ogeto, ghe zera n'altro tipo de bresajo. Łe nostre toze łe partesipava ai sketch co batùe ponzenti cofà cuełe dei comici. Ła zente uncora uncò ła recorda i comici e i tormentoni, non i corpi de łe fast food. Łe done nùe łe zera so łe covertine de l' Espresso e de Panorama, non cui». Un conseto in cue A se ga trovà anca el cołega Giorgio Faletti, sotołineando come ła sua ła fuse « ła trazmision co'l pì alto nùmaro de łaureài».

Ultariormente, co'l seno de po', A se ga reproponesto ła cuestion "połìtega" de'l Drive In. Infati, par serti anałisti el show el gaveva insidesto profondamente — e negativamente — so'l tesùo sosiałe itałian de'l tenpo, come «sìnboło de l'americanizasion» de un paeze che'l traversava « i ani de l'edonizmo reaganiano, de Craxi a'l governo, de ła Milano da bere. A se jera in pien dezinpenjo, co i yuppies protagonisti asołuti de na serta sosietà itałiana e co'l consumizmo in vortegoza asezaa»; insoma, l'«episentro de cuel teremoto culturałe che po' el gavarìa portà adazio a'l berlusconizmo».

Un ponto de vista senpre respento da Antonio Ricci, anca a distansa de tre deseni: «Łe done seminùe łe ze na modo inisiada inte i ani 1970, spesie so łe TV Rai, par non dir de łe covertine de Panorama ed Espresso. Łe toze fast food łe jera n'ironia de tuto cuesto, e łe fazeva anca batùe de satira połìtega, ansi łe done comiche da nialtri no łe mancava mai. E łe ridàe łe jera vołutamente destorte ed ezageràe, par sotołinear che in realtà no ghe jera njente da rìder [...] Semo stà aditài come ispiradori dei ani 1980, mentre nilatri ne zerimo el specio, ła critica ferose, tra satira połìtega, tolta in ziro de ła Miłan da bévar [...] Semo stài na trazmision profètega: deso gavemo łe prove documentàe».

«Come tutto ciò che ci ha cambiato la vita, Drive In non finirà mai di essere oggetto di letture sempre più disparate (talvolta anche volutamente tendenziose). È la sua croce e delizia, è la conferma della sua forza e della sua ricchezza.»
— Stefania Carini, 2013

So ła stesa łinea d'onda A se trova el zornałista Francesco Specchia, recordando trent'ani dopo come «tuti ałora, a sinistra, co anàłize asàe colte, i acostava Ricci a Gramsci, ai situazionisti di Debord. Nisun ga declarà guera ai ecesi de pełe esposta e a ła carnałità straripante dai push up. A se pensava a Drive In come a'l sonjo fełinian che'l gavarìa narcotizà Berlusconi. Che po' sia avenjùo el contrario...» Anca Grasso el el cołimarà co 'st'altra intarpretasion, sostenjendo come «Berlusconi sonjava n'altra TV (Dallas, Mike, Baudo, Raffaella Carrà...), costoza, volgarota, "bazica" e spensierada come i "ani da bévar"; Drive In, invese, ła pensava za a na metatełevizion, ła se sircondava de autori de bone łeture, ła refleteva so'l rapporto tra sketch e spot, ła sercava de sintonizarse so'l ritmo dei primi tełefilm che i zonzeva da l'America... Da'l ponto de vista ideołòzego, a'l contrario de Berlusconi, Drive In ła jera fastidiozamente fiłopałestineze e antiamerican, pur nutrendose del 'imazenario USA».

CondemancoDrive In el ze stà ojeto de anàłize so'l pian "zeogràfego" poiché, par via de'l só set meneghin oltra che par ła conpozision de'l cast, formà in gran parte da ełementi setentrionałi, el show l stà acołiesto cofà na sorta de «resposta miłaneze» a chel tipo de comicità romana e, pì in zenarałe, de stanpo meridionałe che storegamente el inpera inte'l Paeze. Un ponto de vista che'l ga contribuìo a na sorta de połarizasion inte'l pùblego tełevizivo itałian de l'època, che za inte'l 1985 gavea portà, ancora Placido, ad afermar che «se ze drìo definir e contraponer do schieramenti. I "sudisti", che i prediłize Quelli della notte. I "nordisti" che i prefarise Drive In»; a 'st'altra vizion A se acorda parsonałità cofà el scritor Mario Soldati, el cuało inte un diàłogo co Francesca Duranti el ga descrivesto el programa come l'«aria de'l nord, finalmente entrada fra i nostri comici a scoar via el romanesco», e el za sità Raboni che'l ghe n'a senplifegà el zudisio in un «Arbore zó, Drive In su».

Bibliografia

• Joseph Baroni, Dizionario della televisione: i programmi della televisione commerciale dagli esordi a oggi, Milano, Raffaello Cortina, 2005, pp. 139-142, ISBN 88-7078-972-1.

• Aldo Grasso, Radio e televisione: teorie, analisi, storie, esercizi, Milano, Vita e pensiero, 2000, ISBN 88-343-0578-7.

• Aldo Grasso (curà da), Storie e culture della televisione italiana, Milano, Mondadori, 2013, ISBN 978-88-04-63156-9.

Altri projeti

• el detien schemi gràfeghi so

Linganbi foresti

• "Drive in" ...30 anni fa, Mediaset On Demand.