Marco Foscarini

Marco Foscarini (Venesia, 4 de febraro 1696 – Venesia, 31 de marso 1763) xe stà un [[doge |doge]] [[Republica de Venesia |venesian]].

Marco Foscarini

Biografia
Nasimènto	4 de febraro del 1696 Venèsia (Itàlia)
Mòrte	31 de marso del 1763 (67 ani) Pontełongo (Itàlia)
Liogo de sepełimento	Céxa de San Stae
117o Doxe
31 de majo del 1762 – 31 de marso del 1763 ← Francesco Loredan – Alvise Giovanni Mocenigo →
Anbasador
Dati personałi
Formasion	Università di Bologna (it)
Atività
Laóro	scritor, diplomàtego, pułìtego
Atività	(Ativo inte i ani: 1752 )
Menbro de	Royal Society (it) Accademia della Crusca (it)
Òpara
Òpare in rezalto (1752) Della letteratura Veneziana libri otto (it)
Fameja
Fameja	Foscarini (it)
Pare	Nicolò Foscarini

Fioło de Nicolò e Eleonora Loredan, el xe sta el sentodixiseteximo Doxe de ła Republica de Venesia dal 31 de majo 1762 a ła morte.

In xoventù, dopo aver studià a Bołogna, el xe tornà a Venesia dedicandose a racuante pasion, tra łe cuałi ła leteratura.

In seguito el se ga avià a ła cariera połitega dove el ca coerto diverse cariche: Savio de Teraferma, diplomatego, Procuratore de San Marco e Savio del Consiglio.

El xe sta ełeto doxe inte el 1762, ma el xe sta on dogado curto, de sirca on ano, parché el se ga małà subito dopo l'ełesion.

Vita

El xe nato - secondoxenito - el 4 de febraro 1696. Da quel che se sà inisialmente no el ga avudo na grande fortuna dal punto de vista finansiario (o, almanco, non ełevà al punto da permetarghr na cariera de grande prestijo) ma, in compenso, el xe cresùo dotà de na intełigensa non comune, tanto che presto el xe sta considerà come uno dei venesiani pì d’inzegno de ła storia de ła Republica. El ga studiò a l'Academia dei nobiłi de San Francesco Saverio a Bołogna. Durante ła xoventù e ła maturità el ga conseguìo co sucesso picołe incarichi diplomateghi preso sedi comunque inportanti cuałi de Roma e Torin.

Diventà noto par ła so erudision a xe curioxo far notar come uno dei so interesi prinsipałi i fuse i corałi, tanto che el famoxo łeterato Gasparo Gozzi, de frecuente so ospite, el se łamentava del fato che ogni conversasion in ogni momento de ła xornata ła dovese 'ndar a finir so quel argomento.

Come tuti i studioxi de ła so epoca Marco Foscarini el gaveva inportanti cołesion de livri e veci manoscriti.

Diventà procuratore de San Marco par meriti el se ga ritirà da ła cariera diplomatega par dedicarsi intieramente ai so studi e par afinare ła so oratoria oltre in anbito połitego anca in queło łeterałe.

Ła svolta

El 1745 el xe sta l'ano de svolta de ła so vita. Piero Foscarini d’on ramo minor de ła so fameja, sior e sensa eredi, ło ga nominà so erede universałe, consegnàndoghe on patrimonio imenso. Insieme ai schei Foscarini el ga catà a so fianco anca Elisabetta Corner, vedova de Piero, che, a dita dele małełengoe, ła se ga dà on gran da fae a favor de Marco che no el se zera mai maridà. Anche se a non xe sicuro che i du i fuse amanti, i xe sta łigà par tuta ła vita da on sentimento de forte amicisia. Pur sensa asumare nove inportanti cariche Marco Foscarini 'deso, oltre a esar apresà par queło che el zera bon da fare, el gaveva a łe spałe anca on vasto patrimonio da investir e parece conosense.

Notevołi i xe sta i so discorsi, restà fin a inquò. Na volta on so discorso el xe sta talmente acorà che soło a ła fin al se ga incorto ca a zera pasà quaxi quatro ore da quando el gaveva tacà. El zera parecio nasionałista: el zera dito “Gran Cagnesco” par el fato d’esar senpre tanto serio e de non tołerar critiche verso ła Republica. Sto atexamento, in realtà, ło meteva coi conservatori che i rifiutava łe idee dei nobiłi progresisti che, vedendo ło stato miserando de ła repùblega venesiana, i vołeva rinovarla.

Dogado

Numaroxe testimonianse e łe stese łetare spedìe dal Foscarini a Elisabetta Corner i ło mostra pronto a ciapare el dogado sin dal 1760. Dopo ła morte del doxe Francesco Loredan el se ga candidà coronpendo - pur de esare ełeto - talmente tanti ełetori che se cunta come, sałudando Elisabetta Corner mentre el 'ndava fora par andar a sentire notisie riguardo inte el scrutinio decixivo, el dixese: Tornerò doge, o non tornerò affatto.

A se dixe anca che pur ła stesa Elisabetta Corner ła se prodigase inte el coronpare posìbiłi concorenti pur de far vinsare el so favorìo e łe satire de l'epoca łe ła rafigura come l'inperatora Maria Teresa, vera parona de fato de l'inpero austriaco nonostante, nominalmente, ło fuse so marìo.

El xe riusìo a farse ełesare el 31 de majo al primo scrutinio e subito el ga asunto ła carica. Curioxamente, dopo aver tanto brigà el se ga 'maà quaxi subito e el ga dovesto pì volte ritirarse a curarse. Ła so sałute no ła xe mai migliorà e el 31 de marso 1763, dopo soło diexe mexi de anonimo dogado, el xe morto. Elisabetta Corner, sopravisua, ła se ga catà ben 250 000 ducati de debito da pagar e se cunta che parfin łe porte łe fuse sta ipotecà par pagar ła canpagna ełetoral.

Inte el 1867 dopo l'anesion de Venesia al Regno d'Itałia a xe sta intitołà a so nome el liceo de Santa Caterina, nato inte el 1807 par vołontà napołeonica; ła scoła ła ativa anca inquò col nome de Convitto Nazionale – Liceo Classico "Marco Foscarini".

Altri progetti

• Wikimedia Commons

• Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Marco Foscarini
• el detien schemi gràfeghi so