Ceza de Santa Maria de ła Vizita

Ła Céxa de Santa Maria de ła Visita (dita anca dei Artixanełi o San Gerołamo dei Gesuati) xe un edificio lerigioxo de ła sità de Venesia, situà inte el sestièr de Dorsoduro.

Ceza de Santa Maria de ła Vizita

Nome orizenałe	(it) Santa Maria della Visitazione
Biografia
Dati personałi
Rełijon	Catołicismo
Sito web	donorione-venezia.it…

Ceza de Santa Maria de ła Vixita
Nome inte ła łéngua orizenałe	(it) Santa Maria della Visitazione
Epònemo	Vizitasion de ła Beada Vèrzane Maria
Dati
Sorte	Céxa
Costrusion	1494
Desołusion	1810
Dedicà a	Vizitasion de ła Beada Vèrzane Maria
Caraterìsteghe
Stiłe architetònego	architetura renasimentałe
Materiałe	cuareło
Pozision
	Venesia
Pozision	Dorsoduro
45°25′46.42″N 12°19′35.87″E45°25′46.42″N, 12°19′35.87″E
Atività
Diòseze	Patriarcàdo de Venesia
Rełijon	Catołéga
Ligo web	donorione-venezia.it…

Storia

Sto edificio de ùsma rełigioxa xe el primo exenpio de Ceza rinasimentàl a Venesia. Co fasàda so'łe fondamenta de łe Zàtare ai Gesuati, xe stàda costruìa a partìr dal 1494 da un grupeto de frari che rivava da ła Toscana, diti Gesuati che se vałeva de maestranse comacine. Gera stà nominà architeto Francesco Mandello, de orìxene łonbarda. El rivestimento de ła fasàda xe stà fidà a Francesco Lurano da Castiglione, che ło gà fenìo inte el 1504 .

Inte el 1669 xe pasà ai frari Domenegani che xa gera prexenti in sità i cuałi, costruìa par òpara de Giorgio Massari ła nòva céxa de Santa Maria del Roxario, risevendo ła racòlta de łibri de gran vałor oferta in dono da Apostolo Zeno, inte el 175 i ła gà trasformàda in biblioteca 'verta al publico. I armèri de ła biblioteca, dexegnài anca quèłi da Massari, xe ancùo conservài inte i locàłi de l'Academia de łe Bełe Arti (1). Inte el 1810 Napołeon Bonaparte gà slontanà i frari. Ła Ceza depreàda dei so łibri, ła xe restàda sbandonàda par diversi ani durante i cuałi xe crołàda ła picòła cùboła e i so afreschi xe cussì andai persi sensa remedio. A l'insìca a ła metà del miłeotosento ła xe tornàda a funsionàr cofà Ceza par i orfanèłi rancurài ne l' ex convento visin. Dopo che xe stàda pròpietà par varie volte e avendo avùo diversi pasagi de cambio de propietà ła xe stàda precavàda inte el 1923 da San Luigi Orione che gà continuà ad uxarla oncora par el culto lerigioxo dei so orfani, ciamài "Artixanèłi". Un inportante restauro de l'edificio sacro xe stà reałixà inte i ani 1994-1995 dai finansiamenti erogà dal Magistrà de łe Aque de Venesia, da ła Region Veneto e dai Comitati Internasionàłi tramite l'IRE.

Atualmente l'edifcio xe adibìo a Ceza de ła Comunità lerigioxa de San Luigi Orione e vien uxà co ghe xe mostre d'arte o concerti.

'Rente ła céxa, e cołegài a ła stesa da un giostro quatrosentesco, xe stà costruìo inte el Setesento senpre so dexegno de Giorgio Massari un gran convento, formà da do giostri e do fabricati: uno fenìo patòco e l'altro restà no fenìo a cauxa de ła morte del medemo architeto, capitàda el 20 disenbre 1766. I do fabricati monasteghi comunica intrà de łori co na scała ovàłe, senpre orìxinal del Setesento, senpre del Massari, restoràda sol scominsio del 2011. Inte el 1996 sto conpleso vien trasformà, mantegnìndo parò ła strutura monastega che gaveva, in Caxa Lerigioxa de ospitałità e de Centro Congresi. L'intràda de ła Caxa rełigioxa e del Centro Congresi, che na volta se catava so ła drèta de ła Cèxa de ła Vixita, deso se trova in Canpo Sant'Agnexe, danànsi a ła Ceza omonema.

Se pol vixitàr l'antiga Ceza dei Gexuati e l'ex convento co ła scała ovoidałe del Massari risałente al setesento, revòlxendose al personàl de ła reception del Centro Culturàl Don Orione Artigianelli.

Descrisión

Ła fasàda de ła Ceza xe stàda inauguràda inte el 1504, drìoman l'intièro edificio de ła Ceza xe stà tuto consacrà el 21 disenbre 1524 da Giovanni vescovo de Tiberiade (come che riporta ła tavèła drento al giostro tacà a ła céxa), se prexenta descónsa, soratuto a l'interno. Tante òpare che se trovava a l'interno xe stàe cavàe drìo el 1750 (tanto da farghe dìr al storico Francesco Sansovino, so fìo del gran architeto Jacopo Sansovino, che no ghe gera spasio in sta céxa) e trasferìe 'rente łe Gałerie de l'Academia de łe Bełe Arti in Venesia (ła pała de Francesco Rizzo) o in altre céxe, come inte el caxo de ła pała de ła Crocifissione del Tintoretto che xe stàda menàda ne ła Ceza drìo dei Gesuati (terso altàr a sànca), o łe portèłe d'organo del Tiziano finìe a New York, da un cołesionista privà, e de łe cuałe deso s'a perso łe tràse (da ła "Rełasion" xa sità. Parò ła Ceza de ła Vixita conserva oncora de łe òpare de pregevołe reałixasion, come ła Pentecoste del Padovanino, che se pol véder drìo l'alter maxor e ła Crocifissione atribuìa a Nicolò Renieri (el cui nome reàl xe Nicola Régnier, pentór de orìxene fiaminga posta so l'altàr de sànca. Altre òpare da no despresàr xe i do dipinti sinquesenteschi monocromi de ignoto, che retrae do vescovi (che se trova sora łe do porte, in banda a l'altèr çentràl); i quatro afreschi inte i tondi ai pìe de ła cùboła e restorà de recente, de data risałente sol scominsio del Sinquesento, che raprexenta i quatro evangełisti. Su l'altèr lateràn drito ghe xe ła tèła de Alessandro Revera (sìrca del 1850) indove xe rafegurà el santo venesian Girolamo Emiliani (o Miani) che ghe fida a ła Beata Verxene i so orfanèłi.

Inte l'ex sagrestìa, dadrìo l'altèr maxor, ghe xe na icona marmorea de scominsio Sinquesento (atribuìa a ła Scòła dei Lombardo), co l'imaxene de Dio padre che sorregge il figlio Gesù morente in croce na scàfa senpre del Sinquesento in marmàro roso de Verona e do formèłe del Sìesento che rafegura l'Addolorata e il Cristo flagellato.

Ła parte pì significativa e pregevołe xe el sofito che rancura 58 tòłe (exenpio daseno raro a Venesia) ognuna de metri 1,30 par ogni banda, co ritrati de santi dell'Antico e del Nuovo Testamento e un tondo central (del diametro de metri 2,50) rafegurante l'incontro tra la giovane Vergine Maria e sua cugina Elisabetta. I dipinti risałe ai scominsi del Sinquesento e i xe òpare de Pietro Paolo Agabiti (o Agapiti, 1470 sìrca - 1539) e de ła so botega che òparava tra łe Marche e ła Toscana. Alcune tòłe revèła influsi de łe scòłe de Leonardo da Vinci e de Luca Signorelli.

Da l'otobre 2008 ła Ceza xe stàda richìa da na nòva Via Crucis (ispirà a ła Via Crucis de Giambattista Tiepolo che se trova ne ła sagrestìa de ła céxa de San Poło e altri do quadri a sogèto lerigióxo, piturài su tèła da Maurizio Favaretto (disendente del Veronese e al dì d'ancùo insegnante in un liceo artistico venesian), co ła cołaborasion ad òpara de alcuni so arlèvi (puti) e da un grupo de artisti so amighi..

Dal setenbre 2009 al Zenaro 2013 i 58 dipinti del sofito łigneo xe stài rigoroxaménte restorài.

• 
• 
• 
  El sofito òpare de Pietro Paolo Agabiti
• 
  Pentecoste del Padovanino
• Crocifissione atribuìa a Nicolò Renieri
  Crocifissione atribuìa a Nicolò Renieri
• 
• 
• 

Curioxità

Ła Ceza de Santa Maria de ła Vixita apare anca inte el videoxogo Assasin's Card. El protagonista Ezio Auditore, perlustrando i soteranei de ła Ceza se catarà un caramàl xigange che nua ne l'aqua dopo aver strucà so un mecanismo.

Altri projeti

Altri progetti

• Wikimedia Commons

• Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Céxa de Santa Maria de ła Vixita
• el detien schemi gràfeghi so

Portałi:
• Portałe de Venèsia
|